81 (166)

nutu

ED _!’    ^ O Q 3?    0^ Limit wydruku: 10

Strona 70/507    3 0 0 fy &

7. fcmwf. Mretm. ft/p    )«'

UHX * V Cl Ł44U V. C !• WN |WX 20*

Itelix iLibrary Reader

Założeniem wszystkich mcioił badań i sposobu postępowania przy badaniach jest. aby prowadzone były one w jednakowych warunkach w celu unikania wpływu ubocznych czynników. Badania opisane są szczegółowo w odpowiednich Polskich Normach Budowlanych.

3.10.2.    Czas wiązania

Właściwość ta jest istotna ze względów wykonawczych betonu. Mieszanka betonowa nie może być już w zasadzie poruszana po rozpoczęciu procesu wiązania (wyjątek opisano w punkcie 17.5.7). Można wtedy uszkodzić tworzącą się strukturę mieszanki, zwłaszcza że po rozpoczęciu wiązania wykazuje ona juz pewne stężenie i utratę plastyczności. W wyniku poruszania można doprowadzić do rozluźnienia struktury, a tym samym do uniemożliwienia uzyskania założonych cccii wytrzymałościowych czy szczelności. Badanie tej właściwości cementu polega na ustaleniu czasu, po którym nastąpi początek wiązania (tj„) i koniec wiązania (t^,).

Istota sposobu badania - mimo że wiązanie cementu jest procesem chemicznym, to jednak w próbie laboratoryjnej oznacza się go metodą pośrednią, ustalając po jakim czasie zaczyn uzyskał odpowiednią umowną wytrzymałość plastyczną w wyniku zachodzących przemian fizykochemicznych Początek i koniec wiązania (t,._A i l_w) określa się liczbą godzin i minut, jakie upłynęły od chwili wymieszania próbki cementu z wodą.

Szczególnie ważne w tym badaniu jest określenie ilości wprowadzonej wody. Woda ta zwana właściwą wyrażona stosunkiem do masy cementu oznacza jego wodożąd-ność, która wynosi dla cementu portlandzkiego od 21 do 28%.

W szczególnych przypadkach - np. w badaniach naukowych (precyzyjnych) stosuje się często do ustalania czasu wiązania metody ultradźwiękowe, elektryczne, wiskozymetry wibracyjne itp. Najbardziej znany sposób polega na określaniu oporu przepływającego prądu.

Czas wiązania cementu w praktycznie stosowanym betonie jest inny niż w badaniu laboratoryjnym, gdyż zależy od rzeczywistej temperatury oraz od rzeczywistego stosunku wody do cementu, co obrazuje poniższe przykładowe zestawienie sporządzone dla zaczynu w temperaturze 21PC.

W C - 0.25 OJ 0.4 0.55 0.7;

t_l„,h =1.2    1.6 2,8 5.0 10.0.

Wynika to stąd, że dłużej trzeba czekać na nasycenie się wody wapnem, co jest konieczne do rozpoczęcia tworzenia się hydratów. Znacznie również przesuwa się koniec wiązania (ł^). a tym samym wydłuża się okres wiązania.

3.10.3.    Zmiana objętości

Zagadnienie zmian objętości omówiono w punkcie 3.9. W badaniach zmian objętości chodzi o stwierdzenie, czy cement nic wykazuje po związaniu nadmiernego skurczu bądź pęcznienia. Normowe prowadzi się badanie w pierścieniu ł.c Chatclicra. Z dobrym praktycznym skutkiem można badanie prowadzić na iav próbnych plackach, które stosuje się w wielu krajach (rys. 3.25). W obu przypadkach stosuje się zaczyn o składzie ustalonym jak sio badania wiązania, czyli z „właściwą" ilością wody

70

F

Beton i jego techn...

\j 80 - Paint