8 (1295)

553

CHARAKTERYSTYKA I PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI

A gwoździe wbite

Rvs 18-29. Oparcie krokwi wiązara płatwiowo-Merzczowego na płatwi kalenicowej: a) uwidocznienie klocka-podpórki, b) złącze obu krokwi za pomocą obustronnych nakładęk-kleszczy

nakładek bocznych i podpórki oraz z mieczami ściany stolcowej

Rysunek 18-30 pokazuje złącze elementów płatwi kalenicowej ze sobą i ze słupem za pośrednictwem nakładek bocznych i podpórki oraz z mieczami ściany stolcowej.

W wiązarach płatwiowo-kleszczowych, opartych na dwóch ścianach stolcowych (rys. 18-31), krokwie mogą być jednolite na całej długości, przy rozpiętości L ^ ^10 m lub łączone na długości, przy rozpiętości 10 m <L^12 m (rys. 18-32). Element krokwi może być w dolnym przęśle pojedynczy (lecz o większej grubości niż w przęśle górnym — rys. 18--32a) lub podwójny (rys. 18-32b). Krokwie opiera się na płatwi na wrąb wykonany na krokwi z nadbitek.

Rysunek 18-33 przedstawia złącze słupa ściany stolcowej z elementami płatwi, krokwią i kleszczami.

Z racji sprężystych podpór na płatwiach pośrednich (z wyjątkiem wiązarów głów-njrch) krokwie oblicza się nie jako belki dwuprzęsłowe o stałych podporach środkowych, lecz na moment zginający 0,8Mo, gdzie M₀ jest momentem belki swobodnie podpartej o rozpiętości dolnego przęsła Id, obciążonej równomiernie obciążeniem qi lub^ Qi, prostopadłym do połaci, wg wzoru (18-6)

8