90 (120)

mywania postawy. Głównym jego celem jest nauczenie panowania nad prymitywnymi czynnościami odruchowymi. Uzyskuje się to dzięki specjalnej technice przeprowadzania ruchów biernych, nie pozwalającej na żaden odruchowy skurcz. W miarę zwiększania się rozluźnienia mięśni i polepszenia kontroli chory stopniowo uświadamia sobie dochodzące w czasie leczenia normalne pobudzenie czuciowe. Następnie chory uczy się, jak wykorzystać te nowe pobudzenia, które są podstawą uzyskania normalnych zespołów ruchowych.

Metoda Kabata

Polega ona na proprioceptywnym pobudzaniu układu nerwowo-mięśniowego.

Szczególne zastosowanie ma metoda „odwrotnego rozluźnienia”.

Metoda Vojty

Jest oparta na pierwotnych odruchach pełzania i przetaczania w specjalnych pozycjach. Ruch dowolny jest wywoływany przez ucisk na pewne punkty (główne i pomocnicze), tzw. „strefy wyzwolenia”.

Zaletą tej metody jest możliwość stosowania jej bardzo wcześnie, gdyż nie wymaga ona kontaktu z chorym. Stymulując rozwój psychomotoryczny dziecka umożliwia się wczesne wypracowanie wzorców ruchowych, nie dopuszczaj ąc do utrwalenia się odruchów patologicznych.

Metoda Petó

Metoda powstała w latach powojennych na Węgrzech. Istota jej polega na łączeniu w jedną całość usprawniania ruchowego z oddziaływaniem psychopedagogicznym. W zakresie tego ostatniego dużą rolę przywiązuje się do wzajemnego oddziaływania na siebie członków grupy poddawanej leczeniu. Proces usprawnienia ruchowego opiera się na świadomej kontroli postawy i ruchów, przy czym nacisk kładzie się na maksymalną koncentrację uwagi na przeprowadzanych ćwiczeniach.

Zastosowanie muzyki w leczeniu

Muzyka ma szczególne zastosowanie w leczeniu dzieci z porażeniami. Przełamuje ona zahamowania i wyzwala skryte uczucia, oddziaływuje na uczuciowość i wyobraźnię, poprawia rytmiczność ruchów. Oprócz oddziaływania na koordynację i opanowanie mięśni muzyka sprawia dzieciom przyjemność. Dzięki niej szczególnie dzieci ataktyczne mogą się odprężyć i rozładować frustracje psychiczne.

4.1.3. PORAŻENIE SPASTYCZNE SPOWODOWANE USZKODZENIAMI RDZENIA KRĘGOWEGO

Do porażenia dochodzi pod wpływem urazu, który powoduje zgniecenie lub przerwanie rdzenia. Przyczyną może być również guz lub zapalenie rdzenia. Jeżeli uszkodzenie znajduje się w części szyjnej dochodzi do porażenia wszystkich kończyn, jeśli leży poniżej - do porażenia kończyn dolnych, jeśli umiejscawia się w części piersiowej - porażenie tułowia. Jest to porażenie o charakterze spastycznym.

Wyróżniamy porażenie zgięciowe i wyprostne.

Porażenie zgięciowe

Porażenie to charakteryzuje się skurczami zginaczy oraz skłonnością do przykurczów, które mogą doprowadzić do trwałego usztywnienia kończyn dolnych w pozycji zupełnego zgięcia.

185