Zgodnie z PN-EN 1993-1-8 nośność obliczeniowa spoin pachwinowych może być określona za pomocą metody kierunkowej lub metody uproszczonej.
tzn. grubość obliczeniową spoiny a oraz długość obliczeniową spoiny
W spoinie czołowej potencjalna powierzchnia zniszczenia przechodzi przez środek spoiny i jest prostopadła do jej lica (rys. 3.62a, b). Jako grubość obliczeniową spoiny przyjmuje się grubość cieńszego z łączonych elementów natomiast jako długość /^przyjmuje się szero
kość elementu b, gdy zastosow'ano płytki wybiegowe, lub szerokość elementu b minus dwie grubości obliczeniowe spoiny a (są to umowne długości kraterów' końcowych), gdy nie zastosowano płytek wybiegowych.
W spoinie pachwinowej za potencjalną powierzchnię zniszczenia przyjmuje się powierzchnię ukośną, przechodzącą przez wysokość a trójkąta wypisanego w obrys spoiny (rys. 3.62c, d). Jako jej długość obliczeniową leS przyjmuje się długość zakładu elementów, gdy zastosowano korytka wybiegowe lub przedłużono spoiny poza długość zakładu na sąsiednie krawędzie elementów na dwie grubości spoiny a. W przeciwnymi przypadku należy od długości zakładu odjąć dwie grubości spoiny a, jako długości kraterów końcowych.
Tabł. 3.16. spoin pach |
UUspótc winowy |
zyhniki l cb |
torekcy |
neft, |
Gatunek stali |
S235 |
S275 |
S355 |
S420, S460 |
Współczynnik korekcyjny /?„, |
0.80 |
0,85 |
0,90 . |
1,00 |
i
Zgodnie z PN-EN 1993-1-8 nośność obliczeniowa spoin pachwinowych może być określona za pomocą metody kierunkowej lub metody uproszczonej.
Metoda kierunkowa jest metodą ogólną, odwzorowującą najwierniej wytężenie spoin pachwinowych pod wpływem obciążenia. Siły przenoszone przez spoinę o długości jednostkowej rozkłada się na składowe równoległe i prostopadłe do osi podłużnej spoiny oraz składowe normalne i styczne do płaszczyzny jej przekroju. Następnie wyznacza się naprężenia w przekroju spoiny pachwinowej, które pokazano na rys. 3.62 oraz rys. 3.63. W obliczeniach przyjmuje się równomierny rozkład naprężeń w przekroju spoiny i wyznacza się naprężenia składowe:
• normalne prostopadłe do przekroju spoiny oj_,
• normalne równoległe do przekroju spoiny on,
• styczne (w płaszczyźnie przekroju) prostopadle do osi spoiny ris
• styczne (w' płaszczyźnie przekroju) równoległe do osi spoiny Tu. -
Według PN-EN 1993-1-8 nośność obliczeniowa spoiny pachwinowej (rys. 3.63) jest wystarczająca, gdy spełnione są zależności:
Z analizy (3.119) wynika, że wg PN-EN 1993-1-8 obliczeniowa nośność spoiny jest określana na podstawce wytrzymałości materiału fv, a nie jak w PN-90/B-03200 jego granicy plastyczności ^.
Według postanowień PN-EN 1993-1-8 alternatywną do metody kierunkowej jest metoda uproszczona obliczania nośności spoin pachwinowych. W tej metodzie, niezależnie od położenia płaszczyzny przekroju spoiny względem działającej siły, obliczeniową nośność spoiny na jednostkę jej długości F„, określa się ze w!zo-ru:
K,M=f™,ia ■ (3-120)
We wzorze (3.120) a jest grubością spoiny, a/J^jesl obliczeniową wytrzymałością spoiny na ścinanie, którą w'yznacza się ze wzoru:
,=AK, (3.121)
PwYm2
fm
gdzie fu, /?„, - jak we wzorze (3.119).
Warunek obliczeniowej nośności spoiny jest spełniony, gdy w każdym jej punkcie wypadkowa FwEli wszystkich sił {\E(I, Pj^, V\\ Etl - o wartościach obliczeniowych; rys. 3.64) przenoszona przez jednostkę długości spoiny spełnia warunek:
^°L. + 3(h2 + T\\2)- (31I9)
rwY MŻ Y Ml
(3.1.22)
Na rys. 3.64 pokazano graficzną interpretację warun-ku nośności (3.122) w metodzie uproszczonej wytężenia spoiny pachwinowej.
gdzie:
/„ - nominalna wytrzymałość na rozciąganie stali słabszej z łączonych części,
- współczynnik korekcyjny uwzględniający wyższe właściwości mechaniczne materiału spoiny w stosunku do materiału rodzimego; wartości współczynnika /?H. podano w' tabl. 3.16,
Yw -1,25- częściowy współczynnik bezpieczeństwa nośności spoin.
86 EUROKODY - ZESZYTY EDUKACYJNE Blliltfera - PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI STALOWYCH Styczeń 201 1