Bałucki,GR,DO5

a Pagatowiczowi Helenę. Do gry wkrótce przyłącza się Wanda, która siada koło Wistowskiego. Ten czuje się zagrożony, że panienka zaczyna zaloty. Wanda pomaga wygrać Witowskiemu, z czego on jest rad. Dorota przychodzi z posiłkiem i każe już siadać do stołu. Wanda proponuje, aby wszyscy usiedli na przemian, z tej jej prośby wynika, że Wanda siada koło Witowskiego, a Helena koła Pagatowicza. Wanda nie chce nic jeść, dziadek wmusza w nią, ale ona jest nieugięta. Po posiłku panny proszą gości, aby zostali i proponują tańce, gdyż jest okres karnawału. Dziadkowie grają na instrumentach (Onufry na skrzypcach a Dorota na fortepianie). Początkowo kawalerowie nie chcą tańczyć, ale potem trochę się rozkręcają. Początkowo wygląda to komicznie. Pagatowicz się przewraca, podnosi go Wanda, choć tańczył z Heleną Muzyka przestaje grać. Tancerze siadają i dziewczęta zaczynają swe flirty, ukazując swój urok. Wanda wychwala Witowskiego, że pięknie tańczy, jak nikt inny, a Helena swym słodkim głosem przekonuje Pagatowicza by nie wyjeżdżał. Nie mogą się im oprzeć i tańce, już w lepszym wykonaniu, rozkwitają na nowo. Jedyną osobą która ma ubaw z tej sytuacji, jest Filip.    ^

^AKTII: ) Wanda gra znużona na fortepianie i myśli o muzyku, który uczy ich na pensji grać na instrumentach. Z jej westchnień (sama też o ty mówi) dowiadujemy się, że jest w nim zakochana z wzajemnością. Muzyk ma na imię Henryk. Po Helenkę przyjeżdża ojciec nieustannie narzekający na wydatki. Helena i Wanda przekonują go, że nie jest tak źle z jego stanem majątkowym. Ten stwierdzą że z nimi to do ładu nie dojdzie i idzie do Onufrego. Helenka informuje Wandę, że muzyk Hemyk przyjeżdża i dziś ją (Wandę) odwiedzi. Wanda uradowaną myśli, jak zaplanować spotkanie, aby Dzidkowie się nie dowiedzieli. Tymczasem Helena zastanawia się, jak poprosić ojca o pieniądze na materiał na nową sukienkę, który to kupiłby Pagatowicz w Wiedniu, gdzie można kupić go za bezcen. Dostając błogosławieństwo od Wandy, Helenka udaje się do ojca. Do pokoju zbliża się babcia z Filipem. Wanda postanawia udać, ze śpi. Potem przychodzi jeszcze Onufry z prośbą by Dorota przyniosła im (mężowi i ojcu Heleny) butelkę wina. Dziadkowie z miłością i troską patrzą na wnuczkę. Przynoszą koc, jasiek i cichutko wychodzą z pokoju. Wanda ma początkowo wyrzuty sumienią że oszukuje troskliwych dziadków, ale czegóż się nie robi dla miłości. Tymczasem przybywa Henryk i usiłuje pocałować (w rękę) Wandę. Ta się wzbranią bo przecież nie są na pensji. Henryk pokazuje list od wują że może się żenić z kobietą którą on zaakceptuje i zapewni im godziwe życie. Wanda mówi, że starała się zdobyć względy wują ale nie wie czy jej się to udało. Henryk nie wiedział, że wuj często bywa . u dziadków. Wanda proponuje by przyszedł kiedyś z Wistowskim i udawał, że jej nie zna i niby tak rozkwitnie ich związek. Dostrzegą że zbliża się Pagatowicz, każe odejść Henrykowi. Trącają się o siebie w drzwiach. Wanda odchodzi, a do Pagatowicza przybywa Onufry, który obiecuje mą że wyswata go z Heleną. Wprawdzie kawaler uważą że jest za stary na małżeństwo, ale Onufry skutecznie przekonuje go, że to nie prawda i wyjaśnią że żona obok środka przeczyszczającego jest najlepszym lekiem na wszelkie choroby © Onufry odchodzi, a do pokoju przybywa zapłakana Heleną którą rozpaczą iż ojciec nie chce się zgodzić, bo uważą ze jest jeszcze za młoda. No właśnie. Problem w tym, że Helena mówi o jedwabnej sukience, a Pagatowicz myśli o ożenku. Mówi, że porozmawia z ojcem, ale Helena prosi go, aby tego nie czynił. Z rozmów z Heleną dowiaduje się, że Wanda jest zakochana w bratanku Witowskiego. Pagatoicz chce pocałować Helenę, a ta zdziwiona wymyka mu się z rąk. Całą sytuację widzi ojciec Helenki (Burzyński), który woła Helenę do siebie, a Pagatowiczowi mówi, aby nie zawracał córce w głowie. Jednak ich rozmowa także opiera się na tym samym błędzie. Ojciec myśli o sukience, a kawaler o małżeństwie z jego córką. Burzyński opuszcza pokój, a tymczasem przychodzi Wistowski. Pagatowicz chwali mu się, że Helenka jest w nim zakochana i już mu to wyznałą ale ma problem z jej ojcem. Wistowski ironizuje do tak szybkiego zakochanią lecz twierdzi, że ojca nie ma co się obawiać. Towarzysz proponuje Wistowskiemu małżeństwo, gdyż docenił ten stan i stwierdzą że żona to lekarstwo na smutki i różne choroby, ale ostrzega go, że Wanda już ma narzeczonego. Wistowski wybucha śmiechem i twierdzi, że Pagatowicz jest naiwny, gdyż Helena powiedziała mu (jak myśli) to, po to, aby przyspieszyć zaloty Wistowskiego ku Wandzie. Podobno (według niego) wszystkie kobiety tak działają. A nawet jeśli jest jakiś tam „narzeczony”, jak mówi, to on będąc „grubą rybą” jeśli powie Wandzie, że chce ją za żonę, to ona z radością do niego przybiegnie. Tymczasem nadchodzi Wanda. Wistowski dosyć wyraźnie flirtuje z Wandą widząc i słysząc to, Pagatowicz postanawia się zmyć, aby nie przeszkadzać zalotnikowi. Wistowski siada koło Wandy, mówi jej, że na starość także można się zakochać. Z kolei Wanda powtarzą że woli starszych, a on nie jest jeszcze taki stary. Wanda ozdabia czepek dla babci i poszukuje głowy, na której mogłaby go tworzyć. Wistowski proponuje swoją klęczy przed nią z czepkiem na głowie. Dosyć komicznie to wygląda. Chce pocałować Wandę, ta kłuje się w palec,. Po czym paluszek całuje Wistowski, i nagle zjawia się Henryk. Przerażony stryj pyta się, co tutaj robi i chce opuścić wraz z bratankiem dom. Henryk próbuje jakoś zaprezentować Wandę, jaką tę, którą wybrał za żonę, ale wuj nie bardzo może na to wpaść. Tymczasem do pokoju przybywa Onufry i widząc przystojnego młodzieńcą tym bardziej nie pozwala opuścić dom.

AKT DI:

Dorota z niecierpliwością oczekuje męża. Obiad stygnie chodzi zdenerwowaną wreszcie nadchodzi Onufry i mówi jej, że Wistowski poprosił o rękę Wandy. Dorota pyta czy przypadkiem nie jest on za stary, ale Onufry uspokajają że