CCF20080704036 (2)

77

Zaburzenia występują z częstością 0,5-0,8% badanych pacjentek (przy zastosowaniu technik histero- i laparoskopowych procent zwiększa się od 2,9 do 8,6%):

-    w przypadku macicy podwójnej (uterus duplex seu uterus didelphys) każda z macic może być czynna funkcjonalnie i jest zdolna do rozwoju ciąży (w około 30% przypadków występują poronienia).

Zaburzenia symetryczne:

1)    gdy przewody przyśródnerczowe nie łączą się na całej długości, tworzą się dwie odrębne symetryczne części macicy podwójnej (uterus didelphys, uterus duplex separatus):

a)    z dwiema szyjkami (uterus bicomis bicollis);

b)    z dwiema pochwami {uterus duplex cum uagina duplica);

2)    w zależności od długości niezrośniętego odcinka przewodów przyśródnerczo-wych występują:

a)    niezrośnięcie na niewielkiej odległości w pobliżu dna {uterus arcuatus);

b)    niezrośnięcie na dłuższej odległości - macica dwurożna jednoszyjkowa {ide-rus bicomis unicollis);

c)    jak wyżej cum vagina simplex, vagina subsepta seu duplex;

d)    gdy przegroda jest w macicy całkowita = uterus septus, gdy częściowa = uterus subseptus.

Wady niesymetryczne:

-    są wynikiem zarośnięcia jednego z przewodów przyśródnerczowych (Mullera):

a)    szczątkowa macica dwurożna z zarośniętą jamą macicy {uterus bicomis ru-dimentarius solidus);

b)    szczątkowa macica dwurożna ze szczątkową jamą {uterus bicomis rudi-mentarius partim excavatus)\

c)    szczątkowa macica dwurożna z rogiem szczątkowym {uterus bicomis rudi-mentarius cum comu ludimentaru))]

d)    macica jednorożna {uterus unicomiś) - wynik jednostronnego braku przewodu przyśródnerczowego z równoczesnym prawidłowym rozwojem drugiego.