CCF20091201017

suutmwm

produktów Firma prowadzi także rozmowy ńa temat udostępnienia swej marki wytwórcom butów sportowych i napojów odżywczych. „Mamy nadzieję, że dorównamy Coca-Coli i Nike” - powiada inny przedstawiciel firmy¹⁰³.

Muzea i organizacje dobroczynne

Coraz bardziej podobne do centrów handlowych zaczynają być nawet muzea^im. (Różnice [dodatkowo] zacierają sieci sklepów w rodzaju Museum Shop i Naturę Company, przeważnie związane z centrami handlowymi). W Metropolitan Museum of Art mieści się jakby niewielki dom towarowy, który sprzedaje książki i wyroby muzeum. Ma on kilkanaście filii w centrach handlowych. Luwr prowadzi nie tylko własne sklepy, ale także podziemne centrum handlowe z luksusowymi butikarn. Chanel i Yves’a Saint-Lauren-ta ^Ul5. Waszyngtońską National Gallery of Art opisano następująco:

„Ogromne atrium ze świetlikiem otaczają promenady połączona mostkami i ruchomymi schodami. Na tę przestrzeń otwierają się poszczególne galerie, które znajdują się dokładnie tam, gdzig w centrum handlowym byłyby sklepy. Rośliny w doniczkach, obfitość marmuru i brązu, zalana neonowym światłem hala w przyziemiu, z fontannami, sklepami i ladami stoisk z szybkimi daniami - wszystko to powoduje, że podobieństwo do centrum handlowego rzuca się w oczy jeszcze bardziej” ^lu0.

„Odwiedziłem niedawne Metropolitan [Museum of Art] i osłupiałem, kiedy zobaczyłem, jaki tam jest wielki sklep. Można w nim kupić wszystko, od dywanów po biżuterię” - opowiadał były prezes firmy Neiman Mar-cus¹⁰⁷. Mniej by się zdumiał, gdyby wiedział, że nowoczesne muzeum wywodzi się po części od targów i wystaw światowych.

Jeśli idzie o organizacje dobroczynne, to obecnie zdobywają fundusze za pomocą katalogów i numerów telefonicznych zaczynających się od 80Q, dzięki którym odbiorcy katalogów mogą wpłacić pieniądze na przykład na królika i dwie kury dla rodziny z Ruandy, opiekę prenatalną dla kobiet z Bangladeszu czy niewielki kredyt na rozpoczęcie działalności gospodarczej dla kobiety z Haiti¹⁰⁸.

Megakościoly

Zakończymy ten przegląd w punkcie wyjścia, gdyż choć świątynie konsumpcji mają charakter ąuasi-religijny, religia zaczęła je naśladować. Według jednego z opisów, z takim oto rezultatem:

„Megakościoly to ogromne budowle ze stali i szkia, z hektarami parkingów (...) najoryginalniejsze mają kręgielnie i poradnie psychologiczne, prowadzą zajęcia z aerobiku i multimedialne lekcje wiedzy biblijnej, z prezentacjami, jakich by się nie powstydziła MTV. W niedzielę rano na wielkich ekranach wyświetla się wersety z Biblii i teksty pieśni religijnych w stylu pop, żeby je widzieli wszyscy zgromadzeni wierni”¹⁰⁹.

Zdaniem jednego z ekspertów jest to najpotężniejszy ruch w Kościele protestanckim¹¹⁰. Inny nazwał to wal--martyzacją amerykańskiej religii^1U. Pastor z dużego kościoła baptystów, pragnący, aby nabożeństwa stały się „zabawne”, namawiał swój personel, by zapoznał się z Disney Worldem¹¹².