CCF20110103010

frezowania żeliwa szarego, sferoidalnego i stopowego, stopów na osnowie niklu u silnie przerywanych procesach technologicznych z prędkościami przekraczającymi 1000 m/min. Oznacza to wytrzymałość na wysokie temperatury rzędu 1300°C. Do jego zalet należy duża przewodność cieplna i bardzo mała rozszerzalność cieplna. Umożliwia to chłodzenie cieczą narzędzi z tego tworzywa podczas skrawania.

Oznacza się go symbolem CN i podaniem grupy zastosowania np. CN-K10.

Sialon - związek utworzony na bazie azotku krzemu, przez wprowadzenie w miejsce atomów krzemu cząsteczek tlenku aluminium AI2O3 i bardzo często tlenku itru Y2O3. Są to materiał) opracowane w końcu XX wieku i wprowadzane aktualnie do produkcji i eksploatacji w warunkach przemysłowych. Otrzymuje się je przez prasowanie na gorąco w formach grafitowych w temperaturze 1700-1750°C lub spiekanie w atmosferze azotu w temperaturach 1750-1850°C. Przed spiekaniem produkty z sialonu są formowane na zimno lub gorąco przez prasowanie, wyciskanie, formowanie wtryskowe lub odlewanie. Mogą być potem obrobione toczeniem, frezowaniem, wierceniem, szlifowaniem i poddane cięciu za pomocą konwencjonalnych narzędzi. Natomiast po spieczeniu można je jedynie szlifować ściernicami diamentowymi, polerowaniu ultradźwiękowemu i cięciu z wykorzystaniem lasera.

Narzędzia wykonane ze sialonu stosuje się do toczenia i frezowania stali i stopów- trudno obrabialnych m.in. żeliwa, stali ulepszanych cieplnie, stopów- niklu, tytanu i aluminium oraz stopów wysoko żarowytrzymałych. Bardzo pozytyw-ną cechą tych materiałów jest zmniejszanie się zużycia narzędzia wTaz ze wzrastającą prędkością skraw ania.

2.2.4. Supertwarde materiały polikry staliczne

Wśród supertwardych materiałów polikrystalicznych wyróżnia się:

•    materiały karbonadowe. utw-orzone z polikrystalicznego diamentu (PCD).

•    materiały kompozytowe, utworzone ze spiekanego azotku boru BN o sieci regularnej.

Polikrystaliczm diament (PCD) - wykazuje on największą twardość ze wszystkich materiałów narzędziowych przy bardzo małej wytrzymałości na zginanie. Ma on największy wskaźnik w skali twardości Mohsa. równy 10.

Podstawową postacią narzędzi z polikrystalicznego diamentu są wkładki o niewielkich wymiarach, zwykle o grubości nie większej od 0.5 mm. niekiedy od 1 mm i pozostałych wymiarach nie większych od kilku mm. Wkładki te są łączone z częścią nośną, wykonaną z materiału o mniejszej kruchości, najczęściej z płytką z węglików spiekanych o znormalizowanych wymiarach płytek wieloostrzowych.

Narzędzia z polikrystalicznego diamentu są stosowane do toczenia i frezowania aluminium, magnezu, miedzi, cynku i ich stopów-, a także innych stopów metali nieżelaznych, głównie z krzemem, węglików spiekanych, porcelany i materiałów ceramicznych, gumy. tworzyw sztucznych, drewna, materiałów kompozytowych z tworzyw sztucznych i włókien szklanych, stopów srebra, złota i platyny oraz węgla z dużymi prędkościami skrawania.

Narzędzia z polikrystalicznego diamentu umożliwiają uzyskanie bardzo gładkich powierzchni obrabianych elementów. Ich trwałość jest kilkadziesiąt-, a niekiedy nawet kilkaset razy wyższa niż narzędzi z węglików spiekanych.

Wadą narzędzi z polikrystalicznego diamentu obok bardzo wysokiej ceny jest brak możliwości obróbki materiałów zawierających żelazo. Żelazo bowiem działa na diament w podwyższonej temperaturze jak katalizator przyspieszający grafityzację. co znacznie przyspiesza zużycie ostrza.

Polikrystaliczny diament oznacza się symbolem DP i podaniem grupy zastosowania np. DP-K.10.