Napięcie Ustp obliczyć można z zależności:
(9.5)
USXP (tF) = UTp (tF) + Ra - IB5%(tF) = UTp (tF)(1 + -)
w którym: UrP(tF) - największe dopuszczalne napięcie dotykowe rażeniowe odczytane dla czasu tF z tablicy 9.1. lub rysunku 9.6, IB5%(tF) - prąd rażeniowy, który może wywołać fibrylację komór sercowych z prawdopodobieństwem 5% odczytany dla czasu tF, Ra - rezystancja przejścia między stopami a ziemią, obliczona wg zasad niżej podanych, ZT50»/o - całkowita impedancja ciała człowieka na drodze ręka-stopa (ręka-ręka) dla prawdopodobieństwa 50 % wystąpienia mniejszej wartości, 0,75 - współczynnik uwzględniający to, że założono rażenie (impedancję ciała) na drodze ręka-dwie stopy a nie ręka-stopa
Rezystancja Ra składa się z rezystancji obuwia Ra) i rezystancji stanowiska Ra2, której wartość można obliczyć z wzoru:
Ra =Ral + Ra2 = Rai + 1,5 ps (9.6)
w którym: ps - rezystywność warstwy przypowierzchniowej stanowiska (w m)
Przykładowe zależność napięć Ustp od czasu tF zestawiono na rysunku 9.7 i w tablicy 9.2.
Czas tF trwania uszkodzenia (rażenia) -►
Rys. 9.7. Największe dopuszczalne napięcia dotykowe spodziewane UStp w zależności od czasu tp trwania uszkodzenia (trwania rażenia) i rezystancji Ra
Na wartości rezystancji Ra składają się: (1) na Ra = 750 £2 (Ral = 0 £2, ps = 500 £2 m), (2) na Ra= 1750 £2 (Rai = 1000 £2, ps = 500 £2 ra), (3) na Ra= 2500 £2 (Ral = 1000 £2, ps= 1000£2 m), (4) na Ra= 4000 £2 (Ral = 1000 £2, ps = 2000 £2 m), (5) na Ra= 7000 £2 (Ral = 1000 £2, ps = 4000 £2 m).
80
Podręcznik inpe
Tab. 9.2. Najwyższe dopuszczalne napięcia dotykowe spodziewane Ustp w zależności od czasu tF i rezystancji Ru
tF (S) |
uTp (V) |
Ustp (Ud) dla Ra |
(V) | |||
Ra= 750 n |
Ra= 1750 £2 |
Ra= 2500 n |
Ra= 4000 a |
Ra= 7000 n | ||
0,05 |
740 |
1410 |
2310 |
2985 |
4335 |
7035 |
0,1 |
650 |
1195 |
1949 |
2508 |
3633 |
5883 |
0,2 |
500 |
875 |
1375 |
1750 |
2500 |
4000 |
0,3 |
388 |
618 |
975 |
1220 |
1800 |
2500 |
0,4 |
290 |
460 |
725 |
920 |
1350 |
2000 |
0,5 |
205 |
355 |
555 |
705 |
1005 |
1605 |
0,6 |
155 |
265 |
430 |
543 |
800 |
1240 |
0,7 |
130 |
230 |
350 |
450 |
635 |
955 |
0,8 |
118 |
202 |
305 |
385 |
560 |
860 |
0,9 |
110 |
185 |
270 |
340 |
480 |
760 |
1,0 |
107 |
167 |
247 |
307 |
427 |
667 |
2,0 |
90 |
135 |
195 |
240 |
330 |
510 |
5,0 |
81 |
119 |
170 |
208 |
285 |
438 |
10,0 |
80 |
117 |
167 |
205 |
280 |
430 |
W praktyce, w urządzeniach wysokiego napięcia stosuje się następujące uzupełniające środki ochrony przy dotyku pośrednim (przy uszkodzeniu):
• wykonanie uziomu wyrównawczego w postaci uziomu otokowego lub gęstej kraty na niewielkiej głębokości pod rozpatrywanym stanowiskiem,
• pokrycie stanowiska warstwą izolacyjną,
• wykonanie stanowiska przewodzącego w postaci metalowej płyty lub kraty połączonych z dostępnymi częściami przewodzącymi,
• zastosowanie nieprzewodzących przegród (ścian),
• zastosowanie wstawek izolacyjnych dla zapobieżenia przenoszeniu potencjałów.
W normie PN-E-05115 [N-3] tego rodzaju środki ochrony oznaczono literą M i cyframi określającymi miejsce wykonanie i rodzaj kolejnego środka. Do środków M zaliczono:
1) Na zewnątrz budynków rozdzielni wnętrzowych:
• wykonanie dostępnych części ścian z materiałów nieprzewodzących (np. z kamienia lub drewna) bez uziemionych części metalowych (środek M 1.1),
• wyrównanie potencjałów przez zastosowanie uziomu poziomego ułożonego na zewnątrz ściany, na głębokości nie większej niż 0,5 m i w odległości ok. 1 m od niej (środek M 1.2)
• zastosowanie izolowanego stanowiska o szerokości co najmniej 1,5 m (środek M 1.3); izolację stanowiska uznaje się przy tym za wystarczającą jeżeli jest to:
81
Zeszyt 12