Dobierając elementy urządzenia piorunochronnego należy dodatkowo uwzględnić zagrożenie stwarzane przez działanie sił elektrodynamicznych wywołanych przez rozpływający się prąd piorunowy (rys. 8). Siły elektrodynamiczne pomiędzy dwoma równoległymi przewodami, w których płyną prądy, opisuje równanie [P-10], [P-20]:
F=L Mo )• t, • <2 • / = 2• tj • /2 • (—)• 10~7 [N] (2.7)
2-n-a a
gdzie: irh- chwilowe wartości prądów płynących w przewodach [A],
a - odstęp między przewodami, / - długość przewodów ułożonych równolegle.
a) b)
Rys. 8. Przykłady rozkładu sił działających na elementy instalacji piorunochronnej
Należy zaznaczyć, że działanie sił elektrodynamicznych na przewody w układach ochronnych ogranicza się tylko do krótkiej chwili czasowej, np w przypadku prądów udarowych siły będą działały na przewody tylko przez kilkadziesiąt kilkaset ps. Jest to czas zbyt krótki w porównaniu z wywołanymi przez te siły drganiami mechanicznymi
Podejmowane są również próby wyznaczania sił elektrodynamicznych wykorzystując zależności określające tzw. energię właściwą prądu udarowego W wynoszącą:
W= fi2dt (2.8)
Jednostkowe impulsy sił są proporcjonalne do energii właściwej prądu udarowego
gdzie / jest współczynnikiem proporcjonalności, którego wartości uzależnione od wzajemnego ułożenia przewodów.
Wartość współczynnika/wynosi:
układ dwu przewodów równoległych (rys.8a)
(2.10)
f=Y~
gdzie : a - odstęp pomiędzy przewodami,
18
gdzie : / -długość przewodu liczona od środka promienia krzywizny, r - promień krzywizny zagięcia przewodu.
Wykorzystując przedstawione zależności i parametry prądu piorunowego można określić siły działające na przewody i wyznaczyć występujące zagrożenie.
Oceniając zagrożenie obiektów budowlanych oraz urządzeń elektrycznych i elektronicznych należy przeanalizować następujące przypadki:
• bezpośrednie wyładowanie piorunowe w obiekt budowlany oraz w dochodzące do niego instalacje elektryczne i linie przesyłu sygnałów
• wyładowanie w sąsiedztwie obiektu,
• wyładowanie w sąsiedztwie linii zasilających i sygnałowych dochodzących do obiektu,
• bezpośrednie wyładowanie w pobliskie obiekty.
Analizując każde z powyższych zagrożeń należy posiadać podstawowe informacje o intensywności burzowej obszaru, w którym znajdują się obiekty.
Intensywność burzową określają tzw. mapy burzowe, na których podawane są poziomy kerau-niczne (tzn. przeciętne ilości dni burzowych w roku). Brak szczegółowych danych o ilości dni burzowych w poszczególnych rejonach kraju spowodował przyjęcie zasady prognozowania dla większych obszarów. W normie PN-86/E-5003/01 przyjęto, że do oceny zagrożenia piorunowego należy przyjąć występowanie:
• 25 dni burzowych w roku dla południowo-zachodniego krańca Polski,
• 20 dni burzowych w roku dla pozostałej części kraju.
Przykładowa ocena zagrożenia piorunowego przedstawiona zostanie dla następujących obiektów:
• wysokiego budynku o niewielkim przekroju poprzecznym (np. wieża stacji bazowej i elektrownia wiatrowa),
• typowego wielokondygnacyjnego budynku mieszkalnego,
• rozległego obiektu budowlanego (np. rozległa hala przemysłowa lub handlowa).
Spodziewaną częstość bezpośrednich wyładowań piorunowych w analizowany obiekt określa zależność:
gdzie Ng - średnia gęstość wyładowań doziemnych, na km2 i na rok w rejonie, w którym znajduje się obiekt,
Ae - równoważna powierzchnia zbierania wyładowań piorunowych przez obiekt.
Średnie gęstości wyładowań Ng, wg normy [N-23], [N-39], [N-9] zestawiono w tabeli 11. Wartość Ng należy wyznaczyć na podstawie wyników rejestracji prowadzonych przez systemy lokalizacji wyładowań piorunowych. Obecnie na terenie Polski, do czasu uzyskania wiarygodnych wyników obserwacji prowadzonych przez takie systemy, zalecane jest [N-49] przyjmowanie rocznej gęstości wyładowań zgodnie z wymaganiami normy PN-86/E-05003/01.
19
• układ przewodu zgiętego (rys.8b)
/ = 10'7 • ln
l + r