CCF20130221054

f) - gęstość objętościowa gruntu, v - współczynnik Poissona.

Metoda sejsmiczna daje jednak poprawne wyniki jedynie dla ośrodków idealnie sprężystych. Ponieważ grunt nie jest ciałem o charakterystyce liniowej, wyniki tych badań należy traktować wyłącznie jako przybliżone i nie zaleca się ich wyko rzystywać przy ocenie stateczności ośrodka.

6. BADANIE PODŁOŻA GRUNTOWEGO A OCHRONA ŚRODOWISKA

Odwiercenie nawet płytkiego otworu może doprowadzić do skażenia środowi ska na przykład do „zrzucenia” (zwykle skażonych płytkich) wód podpowierzch niowych do niżej zalegających wód wgłębnych (zazwyczaj czystych). Takie przy kłady, wiążące się z wykonywaniem wierceń czy innych badań terenowych (np sondowania itp.) można mnożyć.

Obecna cywilizacja nakłada na inżyniera obowiązek troski o ochronę środowisku wodno-gruntowego. W Polsce wykonywanie prac geologicznych dla budownictwu reguluje ustawa z 1994 roku Prawo geologiczne i górnicze. Zgodnie z ustawą:

a.    Wiercenia i wykopy badawcze (tzw. roboty geologiczne) można wykonywać jedynie na podstawie tzw. Projektu prac geologicznych.

b.    Projekt prac geologicznych zatwierdza wojewoda albo Minister Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (MOŚZNiL) zależnie od rangi pracy.

c.    Wykonawca robót geologicznych ma obowiązek zgłosić zamiar wykonywania tych robót właściwym organom.

d.    Po wykonaniu robót geologicznych i prac kameralnych opracowywana jesl Dokumentacja geologiczno-inżynierska, która podlega zatwierdzeniu przez wojewodę lub MOŚZNiL.

e.    Treści, jakie ma zawierać ww. dokumentacja, regulują odpowiednie przepisy.

f.    Prace geologiczne dla potrzeb budownictwa mogą wykonywać jedynie osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, które stwierdza MOŚZNiL.

g.    Niestosowanie się do ww. przepisów jest karalne.

ĆWICZENIE 12

Mechanizmy kinematycznie dopuszczalne (wyznaczanie stateczności skarpy, wyznaczanie siły granicznej dla zagadnienia naporu płaskiej ściany)

I WSTĘP

Przyjęcie modelu sztywno-idealnie-plastycznego sprawia, iż w rozwiązaniach I unkrelnych zagadnień często trudnym, lub wręcz niemożliwym, jest uzyskanie m/wiązań ścisłych, tzn. spełniających wszystkie warunki statyki i kinematyki. Stąd ii / jako ich przybliżenie, do oszacowania dopuszczalnych obciążeń, buduje się m/wiązania statycznie lub kinematycznie dopuszczalne. Ponieważ dla stowarzy-nmego prawa płynięcia rozwiązania te stanowią ocenę dolną lub górną rozwiązaniu i /oczywistego, poszukiwane jest rozwiązanie kinematycznie dopuszczalne • kijącc najniższe oszacowanie siły, lub rozwiązania statycznie dopuszczalnego da-|i|i f najwyższe oszacowanie siły. Różnica siły z nich wynikająca stanowi oszaco-onic błędu (rozwiązanie ścisłe będzie znajdować się pomiędzy jedną a drugą w lelkością).

W przypadku niestowarzyszonego prawa płynięcia nie ma dowodów na twier-'I ¹ nia o nośności granicznej. Przez analogię poszukuje się również rozwiązań I Incmatycznie dopuszczalnych dających najniższe oszacowanie siły i rozwiązań ilulycznie dopuszczalnych dających najwyższe oszacowanie siły.

W tym ćwiczeniu ograniczymy się do analizy rozwiązań kinematycznie do-|iii ./czalnych dla stowarzyszonego prawa płynięcia.

Rozwiązania kinematycznie dopuszczalne konkretnych zagadnień buduje się układając istnienie obszarów o różnej kinematyce, rozdzielonych powierzchniami nieciągłości prędkości.

> UNIE NIECIĄGŁOŚCI PRĘDKOŚCI

Rozpatrzmy element w płaskim stanie odkształcenia (płaszczyzna x-z), którego ilclormacja polega na ruchu dwóch sztywnych obszarów wzdłuż linii (płaszczyzny) nieciągłości L. Kierunek x jest styczny, a y normalny do niej.

W przypadku ośrodka Coulomba i stowarzyszonego prawa płynięcia (ośrodek wykazuje zmiany objętości w czasie procesu - dylatacja) wektor przyrostu prędko-" i na linii nieciągłości jest odchylony od linii nieciągłości o kąt tarcia wewnętrznego ę (iys. 12.1).