Il.ilnmi.l.l . I|/V . 11 < > 111V /nsląpionr | »< ■< I i . • .. 11 mu w. I • I ( iw* ulm IIUAII 1 nlilnlye/nymi lnh niomalyczuymi:
N. ,N
i Iii \\< I ii
ii u
amoniak amina l-rzędowa
N |
N |
II ( 1 II |
IM 1 |
(II, |
Cl 1 |
amina ll-rzędowa |
amina lll-rzę* |
Nazwy amin tworzy się, dodając do nazwy grupy węglowodorowi | przyrostek -amina. Jeśli nazywamy aminę II- lub III-rzędową z laki m samymi podstawnikami, podajemy w nazwie ich liczbę, a je li podstawniki są różne - wymieniamy je w kolejności alfabetycznej:
CH3—NH2 CJHh—CH2—NH2
CH3—NH
metyloamina etyloamina dimetyloamina
(metanoamina) (etanoamina) (N-metylometanoamina)
CH3—N—CH2—C 11
etylodimetyloamina (N,N-dimetyloetanoamin 11
Jeśli w cząsteczce występują inne grupy funkcyjne, to grupę amin* * traktuje się jak podstawnik:
CH3—CH—CH2—COOH
nh2
kwas 3-aminobutanowy (kwas 0-aminomasłowv) Najważniejszą aminą aromatyczną jest anilina, czyli związek o wzoi <
Aminy aromatyczne traktowane są jak pochodne aniliny:
Aminy - dzięki swojej polarnej budowie - mogą wytwarzać wiązam * wodorowe między sobą:
1 \ 1
wi.|/.iiim' wodorowe
CHj—NH2 + H—OH
M< >gl) Uv \VVlW( tl \ I v I.I MIM
II N| v II ()|
wi.j/.imi’
CII, wodorow#
Jeśli porównamy temperaturę wrzenia metyloaminy, metanolu i mc l,maili, lo możemy stwierdzić, że amina jest bardziej lotna od alkoholu, ile zdecydowanie mniej lotna od metanalu. Przyczyni) lego zjawiska jest mżna zdolność do wytwarzania wiązań międzycząsteczkowych.
Zdolność do wytwarzania wiązań wodorowych jest przyczyną niewiel-I icj lotności amin i dość dobrej rozpuszczalności w wodzie. Aminy o najmniejszych cząsteczkach (np. metyloamina i dimetyloamina) są bezbarwnymi gazami. Aminy o większych cząsteczkach są lotnymi cieczami lup. etyloamina, propyloamina, anilina), a te o cząsteczkach bardzo du-vch są ciałami stałymi. Aminy o krótkich łańcuchach węglowodorowych mieszają się z wodą w dowolnych proporcjach.
( /y wiesz, że...
Aminy - jako pochodne amoniaku - mają intensywny zapach. Niewielkie aminy pachną podobnie jak amoniak, większe mają nieprzyjemny zapach nie-.wieżych ryb. Dimetyloaminę i trimetyloaminę wykryto na przykład w solan-■ r, w której przechowuje się śledzie.
lindanie właściwości trietyloaminy
Wlej do probówki 0,5 cm3 trietyloaminy, opisz jej stan skupienia, barwę i zapach. Następnie dodaj do probówki 0,5 cm3 wody i dokładnie wymieszaj. Oceń rozpuszczalność trietyloaminy w wodzie. Sprawdź za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego odczyn roztworu.
Trietyloamina jest cieczą bardziej lotną od wody. W wodzie rozpusz-i /a się dość dobrze, a jej wodny roztwór ma odczyn zasadowy.
Zasadowy charakter amin jest związany z obecnością wolnej paty i lektrunowej na atomie azotu. Dzięki tej wolnej parze elektronowej amina może odebrać jon wodorowy od cząsteczki wody, pozostawiając \\ roztworze niezobojętnione jony OH~:
CH3—NH3 + OH"
Zasadowy charakter amin przejawia się leż w zdolności łych związków do reakcji z kwasami:
( II, CII. Nil, i MCI • CII, CII, Nil,'Cl
Hyln.imliM < hlorck (‘tylo.imoniowy
Aminy in.i|.| zdolność Hu wylWHi/iinl.i wią/nri wiiiln rowy cli
\ ' ,
■ V"’t A \j
. Nil,'Cl ,t monlok iwm /y w roakoil / kw.i sami solo Aminy nmi)ii|.| w |i()(lnl)iiy spinaih