152 PISMO CHIŃSKIE
Znaki pisma chińskiego wywodzą się z piktogramów.
Te prymitywne rysunki przypominały kształtem przedmioty lub zjawiska, które określały (na przykład zwierzęta lub siły natury). W przeciwieństwie do zachodniego kręgu kulturowego, pismo w Chinach przyjęło formę ideogramów, a nie alfabetu fonetycznego. Z czasem znaki stawały się coraz bardziej skomplikowane. Obecnie jedynie w garstce z nich można dopatrzyć się podobieństwa do przedmiotów, które desygnują; większość zmieniła się nie do poznania.
W przeciwieństwie do alfabetów fonetycznych, chińskie znaki nie zawierają precyzyjnych wskazówek dotyczących wymowy. Osoby rozpoczynające naukę mogą jedynie zgadywać, jak wymówić nieznany znak. Każdego z nich trzeba się nauczyć. Jest to proces żmudny i czasochłonny. Pewnym pocieszeniem jest, że bardziej skomplikowane pojęcia powstają w języku chińskim z połączenia znaków
0 podstawowych znaczeniach. Stąd znajomość nawet kilku prostych ideogramów może okazać się wielce użyteczna.
Ideą przewodnią tego rozdziału jest wskazanie, jak stawiać pierwsze kroki w rozumieniu znaków chińskich na przykładzie najprostszych i najczęściej używanych ideogramów. Jednak pisanie znaków to zupełnie inna dziedzina, a zainteresowani powinni zaopatrzyć się w specjalistyczne podręczniki, które tłumaczą, jak
1 w jakiej kolejności stawiać kolejne kreski.
W latach 50. i 60. XX wieku w Chińskiej Republice Ludowej stworzono uproszczony system znaków, który ułatwić miał szerokim masom dostęp do pisma i edukacji. Liczba kresek w wielu znakach została zredukowana, a kształt ideogramów uproszczony.
Dzisiaj form uproszczonych używa się na terenie Chińskiej Republiki Ludowej. Formy tradycyjne stosuje się w większości pozostałych rejonów chińskojęzycznych, na przykład na Tajwanie i w Hongkongu. W niniejszej książce zdecydowano się na zastosowanie znaków uproszczonych, gdyż są łatwiejsze do przyswojenia.
Niektóre podstawowe przedmioty i zjawiska zapisuje się pojedynczymi znakami. Najprostsze z nich stanowią świetny materiał do rozpoczęcia nauki chińskiego pisma.
Liczby
Podstawowe chińskie znaki oznaczające liczby są łatwe do przyswojenia. Nawet w tak prostych ideogramach
istotna jest liczba i sposób stawiania kolejnych kresek (zob. okienko „Zwróć uwagę” na s. 14). | ||
yi (jeden) |
\ . /\ |
liu (sześć) |
_. er (dwa) |
dr |
qi (siedem) |
san (trzy) |
/V |
ba (osiem) |
^ si (cztery) |
dc |
jiu (dziewięć) |
~F\ wu (pięć) |
+ |
shi (dziesięć) |
Powyższe znaki można układać w kombinacje i zapisywać w ten sposób wyższe liczby: | ||
shiyi (jedenaście - |
„dziesięć jeden”) | |
+ - |
shier (dwanaście - |
„dziesięć dwa”) |
shijiu (dziewiętnaście - „dziesięć dziewięć”)
bashi (osiemdziesiąt - „osiem dziesięć”)
sishi (czterdzieści - „cztery dziesięć”)
liushiwu (sześćdziesiąt pięć - „sześć dziesięć pięć”)