chrest011

262

⁹³ Agdy Jzą Jznyą pocladal they no-|czy Jznya gadał Wroczil JzaJzya | pyrjzczen gf&J-areclk* thako do = |nyey OJtawyamczą przithim* | dzewjtwye ®^s wroczmi gy gdy bą = |dzewa oba wnyebyejkim

kro = llewjtwje

Ivthrocz Jza byerzą | odczebye.

Jzluzy* themv czojz | czy gyejt wnyebje Agdycz | wjzythky Jtoly ojządą thedylcz ya ivjeh wdrodze bandą ¹⁰ Mi —|la zono kajzą thobye JzluJzy | bogy wkajzdey dobye Wbo = |gye karmy yodzewą*

Jzwych | JtarJzych nykdy* Jnyegdy] nye = |-

gnyewą*

Chowąjzą* wczczy J iwkajzny ⁷⁸ nyetraczy nyedne = |y przyajznjr /

Królewna odpo = [wye yemv mąm thejch do = ||(fc. 57)brą Yolą ktbemy Namyleyjzy mą = |J‘zv moy thego Jzą pomnye nicz n = |yeboy ⁸⁰ kajzdi członek wmym zi = |wocze chczą chowacz wkajzny y | wcznocze Gynako pom{n}ye nye = |wjzwyejz doyąth tby ziw yą | the|z.

Ayeko zaiwtra w/tal ⁸⁵ od | obyąda Jzą precz brał Otbym | nyktb nyewyedzal gyedno zo = ]na gyego tha wyedzala od = |nyego Nabrał Jzobye Jzrebra | Jzlotha dojzicz ⁸⁰ czogo mogl pye = |chothą nojzycz Wyancz Jzą | namorze wejzbral a oczecz -wJza = |loJcz* ojtal Imacz myala dojzycz | zalojczy

zona ponym gyeko Jpi = |ta ⁹⁵ Wyącz tbo Jzwyatbe ple = |myą przijzlo wgyedna Jzemya |

Kojzdal Jzwe rncho Jzebrakom |

Jzrzebro Jzlotho popom Jzakom |

Wyącz Jząm pothkojczolem Jze = |dzal ¹⁰⁰ aogyego kjząthwye* nyktb 1) (k. 57v) nyewyedzal

Wyacz tho JzawJz = |dy w/tawal reno ano kojzczol | zamknyono Wyancz tbu lejzal | pothle proga pbalą projzą Jzwe = |go boga ¹⁰⁸ ano Jzwyrzchu Jzla przy = |goda. nyegdi mrojz nyegdi woda |

Ez Jzą Jtalo wgyeden czajz

wjtal | JzobraJza mathkybojzey obrajz |

Jzethl dothego czlowyeka ¹¹⁰ gyen = |/zą cluczem opyeka

A gdy się s nią pokładał,

Tej nocy s nią gadał.

Wrócił zasię pirścień jej,

A r<z}ekl tako do niej:

„Ostawiam cię przy t<w)ym dziewstwie,

Wróć mi ji, gdy będziewa oba w niebieskim

krolewstwie.

Jntroć się bierzę od ciebie Służy<ć> temn, coż ci jest w niebie.

A gdyó wszytki stoły osiędą,

Tedyć ja jnż w drodze będę.

Miła żono, każę tobie:

Słnży Bogn w każdej dobie,

Ubogie karmi i odziewa<j>,

Swycb starszych nijrdy fniegdyl nie gniewa<j>,

Ohowa<j> się w<e> czci i w kaźni,

Nie traci nijednej przyjaźni”.

Królewna odpowie jemu:

„Mam też dobrą wolą k temu,

Namilejszy mężu moj,

Tego się po mnie nic nie boj.

Każdy członek w mym żywocie Chcę chować w kaźni i w cnocie;

Jinako po mnie nie wzwiesz,

Dojąd ty żyw, ja też”.

A jeko zajutra wstał,

Od obiada się precz brał;

0    tym nikt nie wiedział,

Jedno żona jego,

Ta wiedziała od mego.

Nabrał sobie śrebra, złota dosyć,

Co go mógł piechotą nosić;

Więc się na morze wezbrał,

A ociec w żałośc<i> ostał.

1    mać miała dosyć żałości,

<Przypuszczalniw rkps. brak dwóch wierszy>

Żonę po nim jeko spyta.

Więc to święte plemię Przyszło w jednę ziemię.

Bozdał swe rucho żebrakom,

Śrzebro, złoto popom, żakom.

Więc sam pod kościołem siedział,

A o jego księ<s>twie nikt nie wiedział.

Więc to zawżdy wstawał reno,

Ano kościoł zamkniono,

Więc tu leżał podle proga Falę, proszę swego Boga.

Ano z wirzchu szła przygoda:

Niegdy mroź, niegdy woda,

Eż się <z)stało w jeden czas,

Wstał z obraza Matki Bożej obraz.

Szedł do tego człowieka,

Jen się kluczem opieka,