P1030645

262

f . Agdy

tho? no-lczf f *    fzczon ^>^ł>-

_Wricil I^jSLy

I ^a»«2

_Agdy« 'J^S^drodre band»

■ s&=&=5V

? p^TtSS’^- "*»£?

.. sss«^3r'

« ti.fedi czlomk wmym zi = |woczo

chczą chowacz wka/zoy y I wcznoczc Gynako pom{n}ye nye = |wjzwyc/z doyąth thy ziw yą I thefz.

Aycko zaiwtra w/tal w od / obyąda /zą precz brał Othym I nykth nyewyedzal gycdno zo=]na gycgo tba wyedzaia od=|nyego babrał /zobye /zrebra J /zlotha do/zicz ⁹⁰ czogo wogl pye = Jchoth*i no/zycz Wyancz /zą J Damorze we/zbral a oczecz w/za=jlo/cz* o/tal Imacz myaia dofzycz J zalo/czy

zona ponym gyeko /pi=|ta

Wyącz tho /zwyathe ple=|myą przijzlo wgyedna Jzemya |

Bofzdał /zwe rucho /żebrakom |

/zrzebro /zlotho popom /żakom |

Wyącz /ząm pothko/ezolem /ze=|dzal aogyego k/ząthwye* nykth || (Z;. 57v) nyewye-

dzal

Wyącz tho /zaw/z=Jdy w/tawal reno ko/zczol | zamknyono cz thu lefzal J pothle proga a Ją profzą /zwe=|go boga fz wyrze hu fzl a przy=Jgoda. fi niro/z nyegdi woda | ijtalo wgyeden cza/z Mjg*ra/za matMybo/zcy obrajz | czlowyeka opyeka

a gdy ⁸ nit* ^^adał’

Tci nocy * n.ą

Wrócił zas‘C pirśoień J j,

V”/«ScB tako do mej:

Ostów*® cię przy t<w>ym dawstwie,

?£o<5 mi ji, gdy będziewa oba w niebi^

'    krolowstwie

Tntroó Się bierzę od ciebie ShiW<-5> tem.., coż ci jest w niebie.

A g^yd wszytki stoły osięd*,

Tedyó ja już w drodze będę.

Mila żono, każę tobie:

Służy Bogu w każdej dobie,

Ubogie karmi i odziewa<j>,

Swych starszych nigdy Imegdyl me gniewaj

Chowa<j> Bię w<e> czci i w kaźni,

Kie traci nijednej przyjaźni .

Królewna odpowie jemu:

„Mam też dobrą wolą k temu,

Kamilejszy mężu moj,

Tego się po mnie nic nie boj.

Każdy członek w mym żywocie Chcę chować w kaźni i w cnocie;

Jinako po mnie nie wzwiesz,

Dojąd ty żyw, ja też”.

A jeko zajutra wstał,

Od obiada się precz brał;

0    tym nikt nie wiedział,

Jedno żona jego,

Ta wiedziała od niego.

Kabrał sobie śrebra, złota dosyć,

Co go mógł piechotą nosić;

Więc się na morze wezbrał,

A ociec w żałośc<i> ostał.

1    mać miała dosyć żałości, (Przypuszczalnie to rkps, brak dwóch wierszy>

Żonę po nim jeko spyta.

Więc to święto plemię Przyszło w jednę ziemię.

Eozdał swe rucho żebrakom,

Śrzobro, złoto popom, żakom.

Więc sam pod kościołem siedział,

A o jego księ<s)twie nikt nie wiedział.

Więc to zawżdy wstawał reno,

Ano kościoł zamkniono,

Więc tu leżał podle proga Falę, proszę swego Boga.

Ano z wirzchu szła przygoda:

Niegdy mroź, niegdy woda,

Eż się <z>stało w jeden czas,

Wstał z obraza Matki Bożej obraz. Szedł do tego człowieka,

Jen sio —