P1030643

280

280

Jl*

lis

_Be, poworlum

_owo dorotha I /*/•'» "’^a"' „worz toby PtHP»U jak OXi/z /*y^,>,hl

v/rzal theopbil" I ykr/oh" ■*« Jer/z.m wozon ib«« ęn/t, vzr/z zynopo boga /"•

pana n»JI/d>e^h°

Procom. th» «““„^d°_f^“_(e. vrf7* tho nyewyny Jzczonu pjf/cbim I Panno la frr/zcfy.ny wycrny thwe pr/iiya/zny

J^csponsorJum

Baczy my milo/czy | wpro/ziczi abfcb la megl* twe* choccz.

Jłcsponsorium Owo Dorota, siostra ma,

Owoc tobie przysłała,

Jak ciż ślibila”.

<Versti*>

IJźrzal Teofil[us] i krzyczę:

„Wierzyni w cię, Jezu Kryste,

Iżeś żywego Boga Syn,

Pana naszeho”.

pro koho ta cna Dorota Jes<t> to niewinnie ścięta;

Prosim, panno, ja grzeszny,

Wierny twe przyjaźni.

Jtcsponsori am

, Kaczy inio miłości uprosici,

Aby cli ja mógł <k> twe<mu> clioci Z tobu tam dojci".

LEGENDA O ŚW. ALEKSYM

_wv .. n.M.-otcki jMicUoriekioi w Krakowie nr 2317. Jest to obszerny kodeks formatu ^. liczący 380 kart. Bękopu Bibkotek J p u J _t(._k,_t „ charakterze teolopicznym, ptsane w w iększości w drupiej ówicr.

^y^^kitoko^t^Polska legenda o św. Aleksym znajduje sic „a k. 55-G0v. dalej następuje pusta ItZ przypuszczalnie nieznany pisarz pozostawi! dla dopisań,a dalszego capu, bowuemkgenda nio posiada

zakończenia o kolo polovr

ile k

ascezy. Legenda o Aleksym, oparta być może na dalekich motywach indyjskich, powstała w Syrii v. i stąd rozpowszechniła się szybko na inno kraje. W X w. żywot i kult Aleksego przedostały się do Europy zachodniej. Powstały liczne — zarówno wierszowane, jak i prozaiczne — redakcje żywota, i to nio tylko łacińskie, ale również w językach narodowych. Polska legenda jest przekładem jednej z wersji, nazywanej „małżeńską” ze względu na przykładaną w niej wagę do motywów związanych z małżeństwem świętego. Wzorzec, z którego korzystał nieznany autor polski, pochodził najprawdopodobniej z Włoch lub Francji. Polski utwór posiada duże walory artystyczne, budowę wiersza cechuje asylabizm (45% to ośmiozgłoskowe?). Język zabytku zawiera liczne dialcktyzmy mazowieckie.

Wyd.: S. Wicrczyński, W. Kuraszkiewicz, Polskie wierszowane legendy średniowieczne, Wrocław 1902 Biblioteka Pisarzów Polskich. seria A, nr 2, s. 10-19, 25-151, tabl. I-XII (translit., trauskryp., fot.); C. Ycrdiani, m^mmfwsorcówpoUkiej „legendy” o świętym Aleksym, [w:] Średniowiecze. Studia o kulturze, t. 4, Wrocław 1909* s. 50 — 195 (transkryp., próba rekonstrukcji tekstu).    ’

(ltnTii-Ut Vol~Yvl Z™*** ^Si^{tm0 p0,aCC0 su Sant}'^A’^!o (««), Kiccrche Slavistidic, Vol. XV tredniowiec-nei 1 Fonetuka V '/ •    ’ ⁸‘ ?    I.⁰⁰' ^E‘ °^8trowska’ Uznane fakty dialektyczne w pohzczyźnie

347 E Ostrowska O L . ^W9T^UV^Ba P^rted spółgłoskami spólolwartymi, Język Polski, U. 48 (1908), s. 334-

S*    ° itT- ^A‘f^Sym’ ^Jęz-^{Vk 1>0lski}’ ^K- (>»«»). *• 30-37, E. Ostrow-

Polski, H. 50(1970) s i-m 3'1'1 V n t*    ~^{,e oAc::}y^lania ir«<jmenlu z „Legendy o iw. Aleksym”), Język

25; J. Heczek    f    !? " ^j,^edny?'    ° »■'»• Jwk Polski, R. 50 (1970), s. 21-

dianie go), Język Polski, Ii. 50 (1970) s. 15_o7! ^hW-    (/ powodu prac Ewy Ostrowskiej i Carlo Vcr-

Aleksym”, Język Polski, Ii. 50 (1970)' s. 323-V>fl. A    * ⁸2^)rawie odczytania inwokacji „Legendy o świętym

wieczny kult św. Aleksego, [w:l Polska w świrril •    ^u ' *^y‘ ⁰¹» dobrowolne ubóstwo, ucieczka od świata i średnio-

^.Ostrowska.    ^{MlUt9 P}°^Miri- ^AV~ ¹⁹‘²’ «• 21-40;

(im), e. 265 - 267, u. Karaś, Slaropohkt Tndkoii.UnJ ‘    ^L średniowiecze, Język Polski, R. 52

ropoiska rzadkość sUadmowa, Poradnik Językowy 1970, s. 200-271.

(*. 55) Vita sancti Allexy Eikmicc | Ach kroi u wyeliki na/ch tzo=(/zczy dzeyą ma/chya/z przi«=jday rofrmv krney rzcczi 'Z²"⁰²® bo/zthewm* obleczy "^{|C2y mą mych} grzechów pojbaHrycz

lita sancti Allcxii rikmice

Ach, królu wieliki nasz,

Coż ci dzieją Męszyjasz,

Przydaj rozumu k niej rzeczy,

Me sicrce bosUeem obleczy,

Raczy mię mych grzechów pozbawić,