ChZSK7

Stożek rotatorów

Periarthropathia humeroscapularis (PHS) LUB Zespół ciesni podbarkowej (SAS)

Definicja: periarthropathia humeroscapularis (zespół bolesnego barku) jest zbiorczym określeniem wszystkich zmian zwyrodnieniowych przestrzeni podbarkowej.

Etiopatogeneza: odmienności anatomiczne i czynnościowe stawu podbarkowego prowadzą w ciągu życia osobniczego do przedwczesnego zużycia pierścienia rotatorów i ścięgna głowy długimi mięśnia dwugłowego ramienia oraz otaczających je tkanek. Występujące w związku z tym bóle i ograniczenie ruchomości są objęte określeniem periarthropatia humeroscapularis.

Objawy kliniczne:

■    dominuje ból barku, który występuje w trakcie określonych ruchów i promieniuje częściowo do całego ramienia, (ole niezgodnie z unerwieniem segmentarnym i bez zaburzeń czucia i odruchów),

■    ogi śnieżenie ruchomości barku wywołane bólem (czynnościowe), ponieważ chory mimowolnie unika wywołujących ból: odwiedzenia do boku I uniesienia do ^odu.

■    dochodzi do włóknistych zrostów w otoczeniu kaletki podbarkowej i w samym pierścieniu rotatorów, co powoduje bezpośrednie włókniste połączenie pomiędzy wyrostkiem barkowym a guzkiem większym k. ramiennei.

■    rozwija się strukturalny gnyinurcz stawu. Często w tym stadium bóle ustępują, ponieważ nie występują już wywołujące ból ruchy trące pomiędzy ścięgnami pierścienia rotatorów a więzadłem kruczo-barkowym.

W ramach PHS wyróżnia się określone zespoły chorobowe:

1. PHS simplex najprostsza i odwracalna postać PHS • ból barku (również nocą),

■    bólowe ograniczenie zakresu ruchu,

■    ograniczona miejscowa tkliwość w okolicy pod wyrostkiem barkowym oraz tzw. bolesny łuk w zakresie ruchu odwodzenia.

Bolesny "V występuje tylko w zakrt odwodzenia pomiędzy 6C ^: 130®. Poniżej i powyżej teg'' przedziału odwodzenie jest niebolesne.

Objawy związane z przyparciem pierścienia rotatorów i kaletki podbarkowej do więzadła kruczo-barkowego określa się mianem impingement (ciasnoty).