DOS 2

Gdzie te komendy?

Jak włączyć tryb wiersza poleceń

tach i. W pierwszej kolum-nie figuruje godzina i data utworzenia pliku lub folderu.

co 3 3 3

© Zmiana bieżącego

katalogu

Polecenie zmiany aktywnego katalogu. Jako parametr polecenia podajemy nazwę podkatalogu, do którego chcemy przejść. Wygląda to na przykład tak 4. W wyniku działania plecenia zmienia się ścieżka dostępu, w któ-rej aktualnie jesteśmy 4, czyli bieżący folder. Jeżeli pdamy

|Otwórz: cmd #—|-

Najczęściej wykorzystywane przełączniki polecenia dir
/?	wyświetla pomoc dla polecenia
/P	wyświetlanie kolejnych informacji jest zatrzymywane po wypełnieniu ekranu
/B	wyświetla tylko same nazwy plików lub folderów
/s	wyświetla zawartość w danym katalogu i podkatalogach

jące polecenie Jeśli z dowolni

Litera plus znak dwukropka 4 folderów, to oznacza, że je-symbolizuje dysk. Będziemy    steśmy w katalogu głównym

go nazywać dyskiem bieżącym dysku.

Podstawy

Operacje na plikach <litera>: % % 9

©Zmiana GB bieżącego

dysku

Polecenie to nie ma swojej osobnej nazwy'. Powodem tego jest fakt, że wykorzystujemy w nim tylko nazwę urządzenia (w tym wypadku dysku). Na przykład jeżeli aktywnym dyskiem jest dysk ££ a chcemy przejść na dysk ® to wpisujemy f i naciskamy IBil W wyniku tej operacji aktywnym (lub bieżącym) napędem dysku staje się EJ.

m C:\WINDOWS\Systi

DIR 333

# Wyświetlenie zawartości

katalogu

Polecenie służy do wyświetlenia zawartości bieżącego folderu. Przykładowe użycie i efekt działania mogą wyglądać na przykład tak *r-W pierwszych dwóch linijkach pojawiają się podstawowe informacje na temat dysku 4 W postaci kolum-nowej wyświetlone są infor

Aby uzyskać dostęp do wiersza poleceń (inna nazwa tryb dosowy), nie musimy startować komputera z dyskietki startowej czy płytki instalacyjnej CD. Możemy wywołać małe okno, w którym będziemy mogli wpisywać polecenia bez konieczności opuszczania trybu graficznego. Robimy to w następujący sposób:

i<; Klikamy na WM

| -1^7Uruchom.., |

W okienko wpisujemy polecenie 4 w pizypad-ku Windows 95, 98 i Me

macje o nazwach f czy typie elementu (plik lub folder) f (żoniU to folder, a brak oznaczenia w tym miejscu odpowiada plikowi). Jeżeli danym elementem jest plik, to wyświetlana jest także jego wielkość w baj

albo 4 dla systemów Win-dows z rodziny NT, czyli (NT 4.0,2000 i XP).

3 Klikamy na przycisk (ĘjKj.

Pojawia się okno wiersza poleceń.

Kiedy dochodzi do sytuacji awaryjnej (system nie startuje), wtedy możemy: Uruchomić komputer z dyskietki startowej Windows 98 lub Me. Jest to dobra metoda, gdy używamy systemów Win

nieprawidłową nazwę katalogu w poleceniu, to otrzymamy informację, ze system nie może znaleźć podanej ścieżki 9-.— W ten sposób możemy poruszać się w głąb struktury folderów. Jeżeli chcemy wrócić do folderu nadrzędnego,

podajemy następufolderu chcemy od razu przeskoczyć do głównego katalo-

■. gu dysku, to robimy to | takf.

dows 9x (95, 98 i Me) albo Windows NT 4.0, 2000 czy XP, ale z partycjami typu FAT lub FAT32.

® Uruchomić komputer z płytki CD Windows 2000 lub Windows XP, aby użyć ES konsoli naprawczej'. Tę metodę będziemy stosować tylko dla systemów Windows NT 4.0, Windows 2000 i XP.

W oknie wiersza poleceń mo-

copy 3 3 3

O Kopiowanie plików

Podczas wywołania polecenia podajemy dwa parametry. Pierwszy to nazwa pliku (lub oprócz nazwy pełna ścieżka dostępu do niego, jeżeli znajduje się on w innym folderze niż bieżący). Drugi parametr to nazwa docelowa (lub pełna 03 ścieżka dostępu do miejsca docelowego). Nazwa pliku docelowego nie musi być taka sama jak pliku kopiowanego. Przykład użycia może wyglądać tak ę. Kopiując plik

ru, nie musimy podawać peinej ścież-piitói

ki dostępu. Wystarczy' sama nazwa pliku. Prawidłowe przekopiowanie kończy się komunikatem •:-

lub aktywnym. Oddzielone znakami ukośnika lewego są nazwy kolejnych katalogów.

Na końcu linii widzimy katalog bieżący. Ciąg znaków •— nazywamy ścieżką dostępu. Znakiem kończącym jest znak większości EH, po którym występuje migający kursor. Jest to stan, w którym komputer jest gotowy do przyjmowania poleceń tekstowych. Jeżeli po oznaczeniu litery dysku nie ma nazw

iiE rozszerzenie

Każdy plik poza swoją podstawową nazwą, na ^; przyktad mojplik, może ■ dodatkowo mieć tak zwane rozszerzenie na- ^: zwy. Za rozszerzenie przyjmujemy ciąg zna- . ków występujący po ostatniej w nazwie kropce, na przykład m0j.plik.txt - tu rozszerzeniem jest txl. Zwykle rozszerzenie nazwy ma i trzy znaki i określa typ dokumentu: doc - doku-

1    ment Worda, xls - ar-j kusz kalkulacyjny, txt - plik tekstowy.

02    pliki wsadowe

W systemach DOS czy Windows są to pliki tekstowe mogące zawierać listy poleceń danego sys-. temu. Pliki te mają rozszerzenia bat (w systemach NT 4.0,2000 i XP dodatkowo może to być także rozszerzenie cmd). Po uruchomieniu pliku wsadowego wykonywane są zawarte w nim polecenia. Pliki te używane są zwykle do zautomatyzowania typowych, często wykonywanych zadań, na przykład robienia o zadanej porze kopii zapasowej ważnych dokumentów.

GD lista kontroli dostępu

Ang. ACL - access con-trol list. Każdy plik czy folder na partycji NTFS ma swoją listę kontroli dostępu. Lista ta określa, kto (jaki użytkownik czy grupa użytkowników) ma dostęp do danego pliku/folderu (lub dla kogo ten dostęp jest _: zabroniony) oraz jaki jest stopień tego dostę- j pu (lub jego odmowy).

0SMP3

Typ kompresji plików dźwiękowych, który pozwala wielokrotnie zmniejszyć ilość miejsca potrzebnego do zapisa- j nia muzyki.

23/2003

55