DSC00067

Rw. fi. Fazv mmmm mtgmmmp • mMp L. Chmis Żwmśm m

Faza f: wzrost pracz btaijraatf I— kryzy* przywództwa

PcnataaK ; wzroec arpmsm m mmI*c (łnfki innowacyjności rfyiafam praedMętnoacy aftwnfidi kpi cdr to przede wtzytłkim produkcja i sprzedaż (make 4 wij Przcdaftaofca przeprowadza kontrolę wykorzyssappe udoemmcft o wielkości obroki* i żytkach. Styl kierowania jest aacekratyc.iap. a erdtlart organizacyjna w znacznym stopnia nieforwitlat. /akuaina pr/idndnotty cechuje orientacja techniczna oraz zazwyczaj lekceważący tlosnmk dt; problematyki organizacji i zarządza ma

Badania empiryczne dowiodły, że o^pyMnym pr/yc/ynamt upadku nowo założonych firm m błędy w zar/ad/»mu spowodowane brakiem umiejętności w tym zakresie. kWt anpe przadtifbiortfwo takie nie upadnie, wcześnie} czy później moc* iMłUpś w nim kryzy*

przywództwa. Traktowanie firmy jako one man show nie rokuje nadziei na sukces w przyszłości.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na różnice między cechami przedsiębiorcy i profesjonalnego menedżera (40). W przypadku przedsiębiorcy cechy te są następujące:

•    dbałość o siebie i własny image.

•    orientacja na tworzenie i kreatywność.

•    zaufanie do własnej intuicji,

•    podkreślanie ważności działań długookresowych,

•    autokratyzm.

•    osobiste kontakty z pracownikami,

•    pewność własnej pozycji, wynikająca z posiadania firmy,

•    podejście całościowe.

Stosując porównywalne kryteria, można wymienić takie cechy profesjonalnego menedżera, jak:

•    orientacja na organizację, troska o wizerunek firmy,

•    ukierunkowanie na konsolidację, przeżycie i wzrost przedsiębiorstwa,

•    opieranie się na analizie przy podejmowaniu decyzji (więcej przezorności niż intuicji),

•    podkreślanie ważności działań krótkookresowych,

•    skłonności do współpracy, troska o partycypację,

•    stała konieczność udowadniania własnej przydatności i niezbędności, wynikająca z zajmowania mniej bezpiecznej pozycji w firmie,

•    zwracanie uwagi na zagadnienia szczegółowe i ich skutki, raczej cząstkowe niż całościowe podejście do organizacji.

Menedżerowie nie zastąpią właściciela, ale w sytuacji kryzysu przywództwu, spowodowanego głównie ograniczonymi możliwościami pr/cdsiębiorcy-właścicicla w opanowaniu wszystkich problemów związanych z prowadzeniem firmy, mogą oni — w myśl zasady powiernictwa skierować firmę na drogę dalszego rozwoju. Podstawowym narzędziem menedżerów stają się wtedy zinstytucjonalizowane techniki kierowania.

73