DSC00215 (12)

Choroby jąder

W praktyce nie stosuje się rekombinowanego ludzkiego LH (lutropina; zbyt krótki okres półtrwania w krążeniu) ani GnRH podawanego pulsacyjnie s.c. za pomocą minipompy w dawce 5-120 pg/puls co 120 min (duży koszt, niezadowalające wyniki).

. Niekiedy pierwszymUbją^J

cie ciężaru w moszme.

ból i rozpieranie moszny, sugerujące zapaleniejJJ^H rza się, że najpierw pojawiają się objawy klinie^ %lj

rzutów, np. ból w okolicy lędźwiowej, ból brzucha ilNJ

krwioplucie, duszność, powiększenie węzłów

nadobojczykowych.

chli

HI

4-

2- l°^ne

4. Nowotwory jądra

B

PRZEBIEG NATURALNY

Hepipemiologia_

Stanowią 0,5-1% wszystkich nowotworów występujących u mężczyzn i 4-5% nowotworów męskich narządów płciowych; w 95% przypadków są złośliwe. Zachorowalność na nowotwory złośliwe jądra w Europie wynosi 0,9-11,8/100 000/rok.

4.1. Inwazyjne nowotwory z komórek płciowych

łac. tumores germinales ang. germ celi tumors (GCT)

Przebieg jest gwałtowny - szybko powstają {jPJB do okolicznych węzłów chłonnych towarzyszący^^* niom powrózka nasiennego, potem żyły głównej

Q rtolcii nrfnwnftf ArllnrrlA Ja    I

a dalej przerzuty odległe do śródpiersia i węzló*2

nych nadobojczykowych, do płuc i innych na

HROZPOZNANIE

Badania pomocnicze

^?ądów

1. Badania laboratoryjne 1) markery nowotworowe we krwi - stężenia P*hCG,jjj| i LDH są zwiększone w ~80% przypadkach inwąrj nych GCT. Badanie przedoperacyjne jest koniec ne do oceny zaawansowania choroby, a po usuniej zmienionego jądra pozwala ocenić skuteczność ałj gu. Zwiększenie stężenia jedynie p-hCG może świjJ czyć o obecności nasieniaka, natomiast AFP jestchJ

| Sil

1 (CIS)M

,, i™

blastomc

^urów

cordstre

₃₎ nowotwć i nowotwc

5) pozostał

ma),

cinoid)*

mięśni

como), rzuty n wego, I

HkLASYFIKACJA_

GCT wywodzą się z płodowych komórek płciowych - gono-cytów, stanowią ~95% wszystkich nowotworów jąder; wszystkie są złośliwe. Wyróżnia się;

1)    nasieniaki (seminoma), które wg różnych źródeł stanowią 25-50% wszystkich GCT i występują najczęściej w 30.-50. rż. (ryc. IV.G.4-1^0)

2)    nowotwory nienasieniakowate (inonseminomd), które stanowią 50-75% wszystkich GCT i występują najczęściej w 20.-50. rż.

a)    raki zarodkowe (carcinoma embryonale)

b)    kosmówczaki (choriocarcinoma) utworzone z elementów trofoblastu, które wytwarzają białka łożyska: hCG, ludzki łożyskowy laktogen (HPL) i P^glikoproteinę swoistą dla ciąży (SPj)

c)    potworniaki (iteratoma), utworzone z tkanek dojrzałych i płodowych, pochodzących z jednego lub wszystkich listków zarodkowych.

rakterystycznym markerem nowotworó.j niakowatych. Zwiększenie aktywności LDj swoiste, występuje w wielu nowotworach i mi i znajduje zastosowanie jako parametr oraz kontrolny.

2) badania hormonalne - hipergonadotropi szone stężenie testosteronu, wskazujące nie jąder

2.    Badania obrazowe

1)    USG jąder - ograniczony guz o wzmj geniczności lub nieregularną echostiB (ryc. IV.G.4-2'!0)

2)    TK lub MR klatki piersiowej, miednicy^ nej - konieczne do oceny przerzutów do węzłów dihj nych i innych narządów

3.    Badanie histologiczne wyciętego jądra pozwał na ustalenie ostatecznego rozpoznania. Nie należy wyn nywać biopsji cienkoigłowej podejrzanych zmian w jądnfl gdyż zwiększa to ryzyko rozsiewu. W przypadku zmuj ny w jednym jądrze niekiedy rozważa się otwartą sję jądra.

nizmnjfl

-iszkod

’ tura gonadt

amybrzusH

Hczynniki ryzyka_

Dysgenezja gonad przy obecności chromosomu Y, rak jednego jądra, wnętrostwo, brak wrażliwości na androge-ny, zaburzenia czynności kanalików plemnikotwórczych (objawiające się oligo- lub azoospermią).

Hleczenie

SOBRAZ KLINICZNY__

Pierwsze objawy to zwykle niebolesne powiększenie, stwardnienie i nierówność powierzchni jądra oraz uczu-

Zależy od typu nowotworu i jego zaawansowania. Zawali podstawą leczenia jest operacyjne usunięcie jądra z dostd pu przez kanał pachwinowy (ze względu na odmienni spływ chłonki z moszny i jądra). W większości przypal ków niezbędne jest dalsze leczenie skojarzone, w która główną rolę odgrywa chemioterapia, w niższych stopniał zaawansowania samodzielna radioterapia, a w przypal kach zaawansowanych także dalsze leczenie operacyjni