DSC00247

ni

Natewnlrłwa

i i

ĘĘ

tmti f jm I Mwhnlirm wrfglnmiiiihui

W§%yfitk 1“ ne/wy f ukt/tw prostych i pochodnych cukrów można ((f/«ltfaw)/ w ftrntji/.) skrótów-To pozwała też na skrócony zapis składników flfs fif/.yitiiui twor/jycych dłsacharydy.

Tamaty pokrewna

(iillkozykicj* t,i<Wk 0<4j Polisacharydy f / Myyiwhwydy

<m

Chkohza 03) Cbkoneageneza 04)

Szlak pentazofosforanowy 05)

Aldozy I katoty iYfflSiÓWódfirj składa stą 7, wygią, wodoru i tlenu. Proste węglowodany monosac iwrydamł o wor/Jt ogólnym (CHzO)*, gdzie n wynosi 3 lub włfCdj, Mortosa/haryd, czyli cukier prcwty, składa się z łańcucha węglowego 7, licznymi grupami hydroksylowymi (OH) i jednej grapy

/H    _Ł. _J

aldehydowej ( ~i:    tnękUi zapisywanej pako - CHO) łub jednej grapy

^xO

ketonowej ( i .—O j. Cukier zawierający grupę aldehydową nazywa się

aldozą, a cukier z, grupą ketonową nazywa się ketozą. Mniejsze węglowodany, te których n • 3, nazwano triozami. Te nazwy można łączyć. A zatem aldehyd glicerynowy (ry», 1) jest triozą, która ma grupę aldehydową, jest więc -ildo/ą, W ten sposób można również nazywać go aide triozą. Podobnie dihydrokayaceton (rys. 1) jest ketotriozą.

Cukry, które zawierają w otwartej konfiguracji łańcuchowej wolną grupę aldehydową łub ketonową, mogą redukować jemy miedziowi (Cu") do jonów miedziawych (Cu*^-) i dlatego nadano im nazwę culoy redukując*. Te właściwości stanowią podstawę testowych reakcji Pehlłnga i Henedlcta, wykrywających cukry redukujące. Koniec redukujący takiego łańcucha cukru jest więc końcem zawierającym grapą aldehydową lub ketonową

/wróćmy uwagę, że aldehyd glicerynowy i dihydroksyaceton mają taki sam skład chemiczny, (J-jHąOt, ale różnią się strukturą (to znaczy,że są one Izomerami strukturalnymi).

Stsraoizomsry Aldehyd gili ery nowy ma jeden asymetryczny atom węgla (położony MW****¹^    centralnie), co daje możliwość utworzenia dwóch izomerów przestrzen-

pRSitmnn*) nych (nazwanych również izomerami optycznymi), będących dwoma

OUÓH

CHOH

T

CH^OH

i

c=o

CHjOH