DSC00304

Na pą&ftwię tych o^óteych zatoeś Lemat dokowi podziało zachowań

A

na dwa rodzie; dewiację ptemfjmą i dewiację wtórną.

I »^,n I    * _ i Mlii fa merwo&ia oznacza lia Łomota l% co było pr/cdmMcm '& dófychcwowydk teorn krymmoloj^aych, tzn. mechanizmy,

■w wyniku których czfcywkk decyduje na popełnienie |wip» W

kwestii oto

■inyc.h przyczyn dewiacji Lemert jest cklefctyfctem. Twierdzi

bowiem, *^i>-^iifł|tf³ti^a| «» «a mg reyóźnięjszc agnnikt: społeczne, kulturowe,

prcypidkowych fconfigaracjach. Wykrywanie przyczyn dewiacji pierwotnej uważa Lemat za sprawę drugoplanową, ponieważ tym, co w rzeczywistości zmienia status t strukttsę psychiczną jednostki, czyni z „normalnego** człowieka

dewianta - jest proces styg “ Sprawia on, że dany osobnik zaczyna

wchodzić w przypisaną mu rolę społeczną.

PcHiada -wtórna - tak jak ją pojmują zwolennicy teorii naznaczania -

połecznej reakcji na zachowanie dew iacyjne, wa proces wtórnej dewiacji rozpoczyna się z chwilą postępowania przeciwko sprawcy, a kulminacyjny

określenie danej osoby jako przestępcy, dewianta, „odmieńca”. Następnie, w czasie odbywania kary, publicznie już zdefiniowany przestępca poddawany jest licznym zewnętrznym aktora „degradacji”, jak obcięcie włosów, specjalny ubiór ftp*

Cały ten ciąg reakcji społeczeństwa na fakt dewiacji sprawia, że pewni ludzie zaczynają się zachowywać tak, jak wynikałoby to z przyczepionych im etykiety U ludzi poddanych procesowi stygmatyzacji wytwarza się negatywny obraz samego siebie (negatiye self-image), który' może mieć dalekosiężny wpływ na ich przyszłe zachowanie. Człowiek naznaczony przez społeczeństwo jako przestępca* alkoholik, homoseksualista, chory psychicznie itp. zostaje przez społeczeństwo odrzucony. 1 eona naznaczenia ma szczególne znaczenie jeżeli

60