DSC00620

3. Obszar opracowania na tlę regionalizacji klimatycznej Polski E. Romera

W 1949 r. Eugeniusz Romer opublikował pracę Regiony klimatyczne Polski. Zawarł [■ w niej kartograficzną metodę podziału Polski no regiony klimatyczne na podstawie gradientu | klimatycznego. Podziału dokonał na podstawie jednej zbiorczej mapy syntetycznej na którą [ składały się następujące elementy meteorologiczne: i - izotermy miesięcy 1,111, V, VII, IX, XI i roku,

| - daty początku i końca okresów termicznych 0°, 5°, 15°,

I - różnice w trwaniu okresów o charakterystycznych stopniach temperatury,

I - różnice w sumie rocznych opadów atmosferycznych,

- różnice w sumie opadów głównego okresu wegetacyjnego (miesiące V, VI, VII),

I - przewaga opadów wiosny nad opadami jesieni,

E> regiony z maksimum opadów w miesiącu VI, VII, VIII,

I - regiony z minimum opadów w miesiącu 1, II, III.

I Na podstawie 12 map syntetycznych Romer sporządził jedną mapę regionów, wydzielając 8 typów i 60 krain klimatycznych (obecnie w granicach Polski znajduje się 7 typów klimatu).

Obszar opracowania w całości znajduje się w typie klimatu C - Klimaty krainy I „Wielkich Dolin** (ryc. 3). Stacje Toruń, Bydgoszcz, Grudziądz i Płock należą do krainy C7 —

1 Kraina Warszawska, natomiast stacja Mława do krainy C8 Kraina Mławska.

I Region klimatyczny C (Klimat kramy Wielkich Dolin) obejmuje największy obszar w kraju.

I Część zachodnia jest cieplejsza i suchsza, z wczesną wiosną i dłuższym okresem wegetacyj-e nym, natomiast część wschodnia jest chłodniejsza z dłuższą, bardziej mroźną i śnieżną zimą I oraz krótszym okresem wegetacyjnym. Region ten, szczególnie w części środkowej, otrzymu-I je najmniej opadów w całym kraju (450 - 500 mm).