DSC00179 (19)

i podmiot B ponosi stratę netto 15.000 jp., lecz amortyzacja wynosi tylko 9.000 jp.

Wtedy pojawia się niedobór finansowy w wysokości

- 15.000 + 9.000 | - 6.000 jp.

Powinien on być wyrównany z innych źródeł.

Rozważania powyższe są niewątpliwie, do pewnego stopnia teore-1 tyczne, ale pozwalają nam stwierdzić, że nadwyżka finansowa może być w niektórych wypadkach ujęciem niezgodnym z rzeczywistością oraz zawężającym istotne, bądź co bądź, zagadnienia.

Zdecydowanie ważniejszą rolę w określaniu przydatności kategorii nadwyżki finansowej odgrywa jej zawężenie definicyjne.

To prawda, kategoria : zysk netto + amortyzacja jest z powodzeniem używana w wielu krajach świata, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, jednak:

1.    wykorzystuje się ją w prostych, szybkich analizach, a nie do ocen szczegółowych, przygotowywanych jako podstawa do podejmowania istotnych, ważących decyzji gospodarczych;

2.    formułując jakiekolwiek wskaźniki, które wykorzystują omawianą formułę, wyraźnie akcentuje się założenie: jeżeli firma jest rentowna w kategoriach kosztowo - dochodowych, czyli jeżeli osiąga zysk, to w najprostszym ujęciu dysponować może wypracowanym zyskiem oraz amortyzacją, jako kosztem nie stanowiącymi wydatku.

W założeniu powyższym nie przyjmuje się więc istotnego wpływu innych czynników na wartość nadwyżki.

Jeżeli więc podmioty: C i D osiągają zyski, odpowiednio 5.000 jp. oraz 1.000 jp. oraz jako amortyzację, odpisują odpowiednio 2.000 jp. i 600 jp., nadwyżka finansowa w podmiocie C wyniesie 5.000 jp. + 2.000 jp. = 7.000 jp., natomiast w podmiocie D 1000 jp. + 600 jp. = 1600 jp.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę zmianę istotnych elementów finansowych firm, jakimi są rozrachunki i zbadamy ich wpływ na kształtowanie się nadwyżki finansowej to otrzymamy następujące wyniki:

Podmiot C

•    wzrost stanu należności    | g ^.

i spadek stanu zobowiązań    _11nn^JP'

•    nadwyżka finansowa przed uwzględnieniem

zmiany stanu rozrachunków    + 7.000 jp

•    nadwyżka finansowa po uwzględnieniu

zmian stanu rozrachunków    17.000 - 6.000 - 2.200 = -1.200 jp

Podmiot D

•    wzrost stanu należności    - 1.900jp.

•    wzrost stanu zobowiązań    + 3.800 jp.

•    nadwyżka finansowa przed uwzględnieniem

zmiany stanu rozrachunków    + 1.600jp.

•    nadwyżka finansowa po uwzględnieniu

zmian stanu rozrachunków + 1.600 - 1.900 + 3.800 = + 3.600 jp.

Jak widać na powyższym przykładzie firma C powinna wykazać niedobór finansowy - 1.200 jp. zamiast nadwyżki + 7.000 jp., natomiast firma D powinna wykazywać nie 1.600 jp. nadwyżki, ale 3.600 jp.

Na zmianę wartości nadwyżki wpłynął fakt, iż jeżeli należności wzrastają, oznacza to, że nie dysponujemy w obecnej chwili tymi środkami, a więc zmniejszają one wartość nadwyżki finansowej tak samo, jak wydatek poniesiony w wyniku spłaty zobowiązań (czyli spadek ich stanu).

Wzrost stanu zobowiązań zadziałał z kolei in plus na wartość nadwyżki finansowej.

Nasuwa się wniosek, że w wielu wypadkach posługiwanie się wskaźnikami wykorzystującymi formułę nadwyżki finansowej w postaci: zysk netto | amortyzacja może dać w efekcie niewłaściwy obraz możliwości finansowych firmy.

Należy również zaznaczyć, że w rozpatrywanym wcześniej przykładzie wzięto pod uwagę jedynie wpływ jednego czynnika - rozrachunków na wielkość nadwyżki finansowej.

Jest to również uproszczenie, ponieważ na tę wielkość mają również wpływ takie czynniki jak:

1.    wzrost lub spadek stanu zapasów,

2.    zmiany stanu rezerw,

3.    zmiany stanu rozliczeń międzyokresowych: czynnych i biernych,