DSC02120 (5)

Podstawowe zasady kształtowania przegród zewnętrznych w budynkach mieszkalnych można przedstawić w następujący sposób:

1.    Od strony wewnętrznej przegrody należy umieszczać warstwy konstrukcyjne (nośne), o dużym oporze przenikania pary wodnej i o dużej akumulacji cieplnej a małej izolacyjności cieplnej.

2.    Warstwy izolacyjne o dużym oporze cieplnym, zwykle lekkie i porowate, umieszczać należy po stronie zewnętrznej w stosunku do warstwy konstrukcyjnej.

3.    Na powierzchni zewnętrznej przegrody należy umieszczać estetyczne warstwy fakturowe osłaniające izolację cieplną przed wnikaniem wody opadowej, odporne na czynniki atmosferyczne oraz na uszkodzenia termiczne i mechaniczne.

4.    Warstwy fakturowe muszą być umocowane i uszczelnione w taki sposób, aby miały swobodę deformacji pochodzących od pęcznienia i skurczu oraz od zmian temperatury i wilgotności; powinny także charakteryzować się jak najmniejszym oporem przenikania pary wodnej.

5.    Jeżeli warstwa zewnętrzna przegrody jest bardziej szczelna niż wewnętrzna, aby zapobiec niekorzystnym zjawiskom będącym efektem zawilgocenia konieczne jest umieszczenie po stronie wewnętrznej paroizolacji. Paroizolacje powinny być częściowo przepuszczalne dla pary wodnej, gdyż ich zadaniem nie jest uszczelnienie powierzchni, a jedynie ograniczenie i spowolnienie napływu wilgoci na tyle, aby przegroda mogła wysychać. Konieczne jest również stworzenie możliwości wentylacji i odprowadzenia wilgoci spod szczelnej warstwy zewnętrznej.