DSC02283 (5)

sanummM wnemoartrm

■m moi

pttetyczne Keiiy    ¥ j° ^ftP rozbudowane

™ ^    pełen napięcia epi

1    Wersja fym&watnn {R/mcevauxy. jpr- I. V^, nmmnż rękofm l&bhotckt war, Marta w Wenecji

2    c >ftopH EkbHotekt w CUkawoM — oba / ktOtl d %m •. bardzo do *iebic /hii/x>nc: każdy z mdi fcc^y pat&d DOM umów

j p, ręiujpm Btbłroteki Narodowej w Paryżu, z dra#^:

potowy XIII ■    ^

4.    2* iftopM fotti z XIV w.

5.    T, refcopń / Camóńdgr (7rmśty Coflefr), z końca XV

Trzy cttatme rękopisy tą ńduwpidae; zawarty w ^ kto, jnutw bardnej wydfcźony to tekst dwóch poprze dmcfc, fit^f w atoa zapewne ponad 12000 wmów.

Otot mnje. MMMMMt i rymowana, różnią w mędzy sobą n*e tylko formalnie — zastopowanie aso* mną tod«] kamzurnnym rymem jnt stałym zjawi*-lam * ptmkpzych przeróbkach chóntont de %e*te — ^ dWMd poi mpąócm rozmiarów, a także techniki mmcyjnt) i zaua/iości. Wersja rymowana jest dwukrot-tog, a w msklórjdi, mesiety niekrjmpkinycb rękopisach, może i trzyzrctme dfceźtza od asonan sowanej. Wynika to we tytko zwiększę* rozwlekłości stylu, z typowej dla ^cz*^v'ⁱ* techniki niespiesznego, wtołosło-—ąy apąwwdanp. w zestawieniu z którą uwydatnia sto

2? 5^9 i2^malt?^8a ^•Kzpinoić słowa w dawnym ^iaeo^tónrj Drugą przyczyną jmt tu wprowadza

«■ Wió>

W SMfSM CZUCI D0eir>ar>t    _:

catwo***"*> Mają one

W « epiefci; c^irS!r^Pr^/yg0dT^y ’“^b *?'

5*jt łW<rt»q _w Mj    'y**J*'o przystosowanie

^ł *2* tm^fSS^S/^{kbtt 00} awewtotogl

touujrw i rrMMA ziUm o aoizmar    XLS

źod ucieczki i schwytania zdraj^r Gadom, a zwłaszcza zaskakujące rozmiary frapwrntow poświeconych pięknej Odzie, orzeczonej Roiads, której śmierć z miłości, opowiedziana w dwóch zwięzłych tanach tekstu oksfoedzkie-go, staje się teraz, tematem całej ndodramtycag „ao-wefki” wplecionej w wątek epopei.

Tradycja rękopiśmienna Pteśm o Rolandzie jmt więc bogata i różnorodna. Ale na tym nie koniec: dodatkowych informacji o przekształcenia, r Pieśni l formach, jakie przybierała, dostarczają jej wersje obcojęzyczne, świadczące o jej szybko OMagmetej i szerokiej popularności również poza terenem Francji. Ich lektura, pomno praktykowanej powszechnie przez dumaczy-adaptatorów swobody, może nasuwać pośrednio wnioski na temat ory-puałów. / jakich czerpak. Szczególną wartość mają ta: pMpśs werąa niemiecka RuoUmdes Liet, napisana prawdopodobnie około r. 1170 przez bawarskiego proboszcza Konrada, wierna ogólnym zarysom opowieśći. choć ■trzymana w innej, bardziej rekgpcj tonacji, oraz wersja skandynasrska — część VIII wielkiej kompilacji prozą, zwanej Karlamagnu: raga, tworzącej rodzaj biografii poetyckiej Karola Wielkiego, która powstała nędzy r. 1230 a 1250 z inicjatywy króla Norwegii Haakona V: pierwowzorem tego przekładu jest nrnji mminsnwiui bliska O i l⁴. Zachowały się ponadD'.- tduty udędi (w kons-pilacjt prozą z XIV w., Campeu Charhamen), angielski [Song oj Roland, fragmenty wierszem z XIV w.), flamandzki (RoeUmidied, fragmenty wierszem z XIII : XIV w.), hiszpański iRoncesraUei, krotki fragment wierszem z XIII w,) i cały szereg innych, nie zawsze będących w ścisłym sensie nową wersją Pieśni o Rolandzie, de podejmujących, przerabiających, czy zniekształcających jej wątki legendarne. Trzeba leź przynajmniej wspomnieć o dwóch tekstach łacińskich: tzw. Kromce Pseudo-1 urpina z połowy