J*
VI, Ctfb uiiniiiMrwwt
**teta
i £ — (o>&)
«,i6r=v/' a taiem
[ _ gf ^ |—*—»iitsiii«łC«ircrói(—7Ł|*fC.
t^X », <6r=jo du, żalem
dbc f du jo
Jo x—fc
arctgu -f C«*—arctg——- + C a a o yfl
a) } bb— :4, b) f clg2jric, / c) I sin3 larcos12x dx, J J J
fx . f f afcc
raUr. c) -.=, 0 1-rr,
V4-i* j V4-9x* J *(Hb**)
i «"ł,A:, m) |
f-4= 1 Vj?+4 |
f *Ł |
/•«*** |
-S-lrf*. r) |
l—r-Af |
J * +4 |
J ** |
4l?i fm i_
k) J V(«t+ 6}Vr, 1) I
1^'UIJt*'fcŁ *ł ~2cmr*+c. b) jtoiwn2jt| + c. c) £5^o»*2x-i-co»,l*+C,
hVSh14C, *» i) «c»ttj(Mns jc) + C, k) — (ax+fc)V(«xJb?+
♦C+c. ■ł^Vu‘+«)*4C »)-4^S(*»+2)+c, o) >«««)* +
f CAUOWAMK PRZEZ CZĘŚC3
Przy obliczaniu całek iloczynu fankę: oqm poaonc jest
Twbjhmł Jetii funkcje «(x) I <x) mew me pewujm przeózuóe óągie pochodne ■'(z) I ^(z), A> zachodzi wzór»zwo^ wzorem na caBcommie przez caęśct
(6.19)
f u (x)t'(x)dx1&(x}p(x}~ | f(x)« Wćx.
Dowód. Różniczkują prawą stronę wzoru (6.19) odypsy ii,(x)t(x)t*(i)e('(x)-r(x)ii'(x)»i(x)c(x).
Jest to funkcja p o 1 r aft rui Imrj rTmrr rm ff fT} Tairm ~n1fr ffi JĄ jnt wlnuridiaoi Wykorzystując określenie różniczki funkcji, wzór (€.29) modemy zapiać krócej
(6-20)
Wzór ten oczywiście nujdy ziaowwaie an, gdzie jest proctsza od caMc (iAl Przykład 6i. Obliczmy ttlfci
a
a
^ar,
a
a więc
f *>xlf“*+2 J ap'*^x«-xłe‘*+2/.
Ak /« f jdp“* więc oanKOK
J x1e~*dx— -c~ V+*+2)+C-
2tuwitmy tu, Re dla całek pewnqj budowy boRu przewidzieć ogólną postać wyniku obliczenia całki. Tak więc na przykład dh tafta | wynik (zgodzie z przykładem
6.5 b) powinien mieć postać l+...-4-atx*fut). Metodę wyznaczania
współczynników podam>' aa przykładzie
c) [ e*(x*+x±2)4x. Pnrwidąwiiy wynik w postaci
| +*-f 2)dr +c*-f d)4*C.
2ar,
—oosz.
u więc
f xanzix- —xoosx— J(-o«r)Af*“*ooix*f (ootxdx« -xc«x+tmx+C. b) J x*e~xdx~ Oznaczamy