ŻYCIE PO ŚMIERCI - KRÓTKIE WPROWADZENIE
Natura człowieka - trzy poglądy
1. Dychotomia (dwudzielność). Najbardziej rozpowszechniony, prawowierny pogląd
głosi, że człowiek składa się z dwóch elementów: z ciała i duszy (ducha) - Mat. 10:28; 1
Kor. 7:34. Dusza (duch) odnosi się do niematerialnej części człowieka, która nadal żyje po
śmierci (A
uk. 12:20; 23:46). Słowa dusza i duch używane są zamiennie.
2. Trychotomia (trójdzielność). Błędny pogląd, którego broni tylko niewielu uczonych
zakłada, że człowiek składa się z trzech elementów: z ciała, duszy i ducha. Zwolennicy tej
idei opierają się np. na 1 Tes. 5:23. Jednakże apostoł Paweł nie twierdzi tutaj, że dusza i
duch są odrębnymi cząstkami, lecz wyraził pragnienie, aby chrześcijanie byli całkowicie
poświęceni Bogu, by każdy aspekt ich życia był oddany służbie Bożej. W Mar. 12:30
czytamy o miłowaniu Boga z całego serca, duszy, myśli i siły, lecz nie chodzi o to, że
człowiek składa się z czterech różnych elementów. Mamy miłować Boga całymi sobą. W
innych miejscach Paweł zdecydowanie opowiada się za dwudzielną charakterystyką
człowieka (Rzym. 8:10; 1 Kor. 5:5; Kol. 2:5). Poza tym Biblia używa słów dusza i duch
zamiennie (A
uk. 1:46, 47).
3. Monizm (jedyność). Jeszcze rzadziej występujący, nieprawowierny pogląd przekazuje
myśl, że człowiek nie może istnieć poza swym ciałem, bo cały jest duszą, dlatego dusza po
śmierci ciała nie istnieje. Według jego zwolenników będziemy ponownie żyli dopiero po
zmartwychwstaniu. Między śmiercią a zmartwychwstaniem człowiek nie ma żadnej
świadomości ani życia. Słowo Boże nie popiera takiego poglądu (np. Hebr. 12:22, 23 -
duchy ludzi sprawiedliwych; Obj. 6:9, 10 - dusze zabitych).
Czy dusza naprawdę jest nieśmiertelna?
1. Absolutnie nieśmiertelny jest tylko Bóg (1 Tym. 6:15, 16).
2. Pełną nieśmiertelność otrzymamy dopiero przy zmartwychwstaniu (1 Kor. 15:51-53).
3. Dusza jest niematerialną cząstką człowieka, która nie ulega rozkładowi po śmierci ciała.
Nie jest jednak nieśmiertelna sama z siebie, lecz to Bóg podtrzymuje ją przy życiu
(Ps. 36:10; Hebr. 1:3). Gdyby tylko zechciał, mógłby zniszczyć duszę.
Być może lepiej byłoby używać określenia dusza nie umierająca.
4. W przeciwieństwie do filozofii greckiej i do religii Wschodu ideałem chrześcijaństwa jest
zbawienie całego człowieka, jego ciała i duszy (Rzym. 8:11, 22, 23; 1 Piotra 1:9).
Stan pośredni (między śmiercią a powszechnym zmartwychwstaniem),
czyli co się dzieje z człowiekiem bezpośrednio po śmierci?
1. Dusze ludzi wiernych Chrystusowi natychmiast idą do Boga (2 Kor. 5:1, 8; Filip. 1:23).
2. Dusze ludzi niewierzących i niewiernych od razu idą do piekła i cierpią męki
(A
uk. 16:24-26).
3. Biblia nie zawiera słowa "czyściec" ani nie naucza o takim miejscu. Teologia katolicka
opiera tę naukę na apokryficznej księdze 2 Machabejskiej 12:42-45, na Mat. 5:26; 12:32 i
1 Kor. 3:15, lecz dowody te są niewystarczające.
Ostateczny stan człowieka.
Przy powtórnym przyjściu Chrystusa nastąpi powszechne zmartwychwstanie (Jan 5:28, 29; 1Kor.
15:22; 1Tes. 4:13-18). Ci, którzy dożyją powtórnego przyjścia, nie umrą, lecz zostaną przemienieni.
Dusze zmarłych wiernych połączą się z nowymi, chwalebnymi ciałami podobnymi do ciała
zmartwychwstałego Chrystusa (1Kor. 15:51-54; Flp. 3:20, 21). Odbędzie się Sąd Ostateczny,
po którym pobożni zostaną zabrani do nieba, by na zawsze być z Panem, a bezbożni pójdą
na wieczne męki (Mat. 25:34, 41, 46; Obj. 14:9-11; 20:10-15).
Do czego powinna nas pobudzać prawda o stanie umarłych.
Rzym. 2:4-11 - wiara, nawrócenie i dobre uczynki;
A
uk. 12:4, 5 - bojaz
ń Boża;
Obj. 2:10c - wierność;
1 Kor. 15:54-57, 58 - wdzięczność i gorliwość;
1 Tes. 4:13, 14, 18 - nadzieja i pocieszanie strapionych.
Szymon Matusiak