DSC03308 (3)

5*

Tabela 1.10

Zestaw funkcji progowych indyferencji i preferencji

	Progi charakteryzujące pseudokryteria
Pseudo-	funkcje progowe	funkcje progowe
kry-	indyferencji	preferencji
teria	1 teK)	Pl [^(a)]
fi	<łi S*t(a) =	Pi «l(^a) = "f“ Si(^a)
®2	•—' w u c v/» ff (B	p2 ^B 2 S2(^a)
1	1	p? =^2 j
*	O II	1 | j
«5	q5 «5(«) * l+O.Sg^a)	P5 S5(a) = 2,0618+0,0618 65(«j
«6	i Ssfa) i 1,1+0,1	Pg %(^a) = + 0,6 + g6(a):
	S6(«)
	9ą. oraz p^f p4 przyjmują wartości absolutne

Ilezbędne wydaje się podanie choćby krótkiego komentarza do bu-dowy wybranych pseudokryteriów. W przypadku kryterium g_1# założono, te ludność zamieszkała bliżej lokalizacji punktowej obiektu jest bardziej narażona na niebezpieczeństwo skutków awarii 1 normalnego funkcjonowania elektrowni jądrowej_v zagrożenie wraz ze wzroetew odległości maleje. Przyjęto, że progi indyferencji i preferencji winny odpowiadać progom rozproszenia ludności w regionie - równym 0,10. Stąd dolny próg ustalono na poziomie 0,1    gśrny zaś na poziomie 2/9 &](&)•

■artoścl oraz /skutków biologicznych g», oraz społeczno-gospodarczych skutków instalacji zakładów / wyznać '.ono ns podstawia opinii ekspertów - rozpiętość między progiem indyfe-rencjl 1 preferencji odpowiada odcinkowi dzielącemu opinio ekspertów wyrażających swoje opinie optymistycznie lub pesymistycznie odnośnie danej wartości.

najwięcej komplikacji napotkano przy szacowaniu drugiego atrybutu - kryterium    Należało bowiem uwzględnić dwie wielkości!

Y - całkowitą liczbę łososi żyjących * rzekach oraz Z - jpodzi*. waną stratę.

Niezbędne w drugiej fazie Kryterium veto przyjęto w tym przypadku za funkcję mnożnikową progów preferencyjnych poszczególnych

kryteriów

^vi l*i(^a)] I «iPi [KiCa)]

konstruując według zasady: mniejsza rola danego kryterium pociąga za sobą wyższą wartość współczynnika mnożnikowego 1|| Progi v_± dla trzech kryteriów - skutków biologicznych /3/_t estetyki linii wysokiego napięcia /5/ oraz skutków społecznogospodar-czych /V - ustalono na poziomie nie wywierającym wpływu no globalne uporządkowanie.

Przyjęto następujące wartości :

V₁    =    6 _P1    [_6l(a)]

^v2    [g₂(a)]    i    2,5 P₂    [g₂(a)]

i    |    ⁴ P₃    [8}(a)]

\    ^ł Pą    [«*(»)]

[B₅(a)J    =    20 P₅    [gj(a)]

^v6    [^(a)]    =    1.7 P₆    [ggfa)]

W rozwiązaniu globalnym - wyboru dziewięciu wariantów lokalizacji elektrowni ocenianych przez 6 pjeudokryteriów, a następnie wag przypisanych kryteriom, tudzież wskaźników veta v^, miejsce preferencyjne poszczególnych wariantów można odczytać z grafu relacji S /schemat 1*8/. n kółkach oznaczono opatrzone numerem od 1 do 8 warianty, relacja podwyższania a S b znajduje swój wyraz w lukach grafu, łączących poszczególno warianty. Analizując graf syntetyczny zauważamy, że najgorsze oceny uzyskały warianty lokalizacyjne umieszczone w dolnej części grafu.' 5» 6 i 1, lokalizacje z numerami 9» 7 i h- utrzymują się na środkowych pozycjach, natomiast z najlepszych 2,    815 ostatnia wysuwa się

na czoło. Dokonano porównań selekcji regionów lokalizacji opartych na konstruktywnych metodach relacji przewyższania S /system relacji £P, i] z metodą wieloatrybutowej maksymalizacji funkcji