DSC03799 (3)

51

Menedżerowie muszą podejmować wiele różnych typów decyzji. Większośćjz jjich mieści się w jednej z dwóch kategorii: zaprogramowanych^ (mają kompletną strukturę i(lub) powtarzają się z pewną częstością),

/nie zaprogramowany (mają niezbyt wyraźną strukturę, podejmowane są znacznie rzadziej niż decyzje zaprogramowane).

Z punktu widzenia stopnia ryzyka wyróżnia się:

•    decyzje podejmowane w warunkach pewności (można bezbłędnie przewidzieć efekty),

•    decyzje podejmowane w warunkach ryzyka (można określić zbiór konsekwencji i przyporządkować im pewne prawdopodobieństwo wystąpienia),

•    decyzje podejmowane w warunkach niepewności (nie można wskazać wszystkich konsekwencji, ani też określić, z jakim prawdopodobieństwem wystąpią).

Ze względu zaś na stopień innowacyjności decyzje można podzielić na:

ftSłyńowe: (problemy proste, rozwiązania dostępne w regułach i przepisach),

■^adaptacyjne (adaptacja doświadczeń do nowych warunków), {innowacyjne (brak możliwości korzystania z doświadczeń), ^regresywoe (cofanie biegu wydarzeń, powrót do dawnych rozwiązań).

5.6.2. MODELE PODEJMOWANIA DECYZJI

5.6.2.I. KLASYCZNY MODEL PODEJMOWANIA DECYZJI

Model klasyczny określa sposób, w jaki menedżerowie powinni podejmować decyzje. Zakłada on logiczne i racjonalne postępowanie menedżerów oraz przyjmuje, że podejmowane przez nich decyzje najlepiej służą interesom organizacji.