DSC03826 (3)

5. Nawozy wapniowe

5.1. Wprowadzenie

Nawozy wapniowe stosuje się w celu zmniejszenia stężenia jonów H⁺ (zmniejszenia kwasowości) oraz zwiększenia zawartości jonów Ca** w glebie, a także zwiększenia zawartości jonów Mg**, gdy stosujemy nawozy wapniowo--magnezowe.

Surowcem wyjściowym do produkcji nawozów wapniowych są skały węglanowe wapniowe i wapniowo-magnezowe lub produkty odpadowe różnych procesów technologicznych, w których występuje wapń. Produkcja nawozów ze skał węglanowych wapniowych i wapniowo-magnezowych polega na ich zmieleniu lub wypaleniu, natomiast przemysłowe produkty odpadowe mogą być zastosowane jako nawozy bezpośrednio lub po ich uszlachetnieniu. Wadą niektórych nawozów pochodzenia odpadowego jest to, że zawierają niewielkie ilości niepożądanych domieszek, np. metali ciężkich, mogących niekorzystnie oddziaływać na rośliny.

W zależności od postaci występowania związków wapnia i magnezu nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe dzieli się na:

1)    nawozy wapniowe tlenkowe, zawierające tlenek lub wodorotlenek wapnia,

2)    nawozy wapniowo-magnezowe tlenkowe, zawierające tlenki wapnia i magnezu,

3)    nawozy wapniowe węglanowe, zawierające węglan wapnia,

4)    nawozy wapniowo-magnezowe węglanowe, zawierające węglany wapnia i magnezu,

5)    nawozy mieszane, zawierające tlenek i węglan wapnia,

6)    nawozy krzemianowe, zawierające krzemiany wapnia i magnezu.

Uwzględniając tempo działania odkwaszającego, nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe dzieli się na szybko i wolno działające.

Do grupy szybko działających zalicza się nawozy tlenkowe i wodorotlenkowe. Po wprowadzeniu do gleby tlenki wapnia i magnezu łatwo reagują z wodą, tworząc wodorotlenki, które dysocjują i zobojętniają zarówno jony HT\ występujące