DSC04041

AU ^r4 A J>l A TV* «, »W ANI A W VN'

W bsipoIndnliTi    wi** doliny Wlwly uniine wą /. PotJgoiZM i i im*'

łobratgów (W. Poi w rynki, 1953) onuay uopiejitocońaki© w jKwtaci ^ rów, piasków i mulkow orwa otouscuków kwarcu, piiNkowców, kv/i<i«y, tów i łupków kryslaliosnych.

Wsaystkio opisano osady należą prawdopodobni© do poziomu kozi©jl nickiogo,

Pocaąwsiy od rojonu Kosienic ku północy 1 północnemu y,a<h'><łowt obssar występowania eopiejstocenu znacznie się zwiększa. SwuklczM o tym ni© tylko profile otworów wiertniczych, ale również liczna wy*f chodnic w dolinach Zngoźdżonki i Radomki poniżej Jasi/ z<,óskiej ha* browy, stwierdzone przez A. Makowską (19760), a wreszcie wychodna położone wzdłuż dolnej Pilicy poniżej Nowego Miasta (II. liuszczyńsks» -Szenajch, 1964; K. Dudaronek, 1966; K. Rywocka-Kenig, 1966; J. Sia*»| win, 1966; T. Wysoczański-Minkowicz, 1966). Miąższość osadów wynug_v| miejscami ponad 30 m. Ich dwudzielność nie jest jednak tak wyrażali jak, miejscami, w rejonach poprzednich i należy dopatrywać się jej tył*? ko w pojedynczych profilach.

W dobrze rozpoznanym pracami wiertniczymi (E. Ciuk, E. Riihlą 1952) rejonie Białobrzegów nad Pilicą można stwierdzić jeden tylko poziom eoplejstoceński. Składa się on w dolnej części z różnoziarnistydjg piasków łyszczykowo-kwarcowych z ziarnami rozłożonego skalenia i nielicznymi ziarnami średnicy do 8 mm szarego kwarcu, lidytu, kwarcyt# i wapienia. Część górną tworzą iły i gliny piaszczyste, w dolnych par-i tiach łyszczykowe, miejscami drobno warstwowane, z niegrubymi wkładkami szarobiałych mułków. Miąższość osadów osiąga 33 m (otwór w Bronisze wie—Pace wie, fig. 16), a w profilach wiertniczych strop serii leży na ogół poniżej 120 m n.p.m W wychodniach położonych wzdłu® północnego brzegu Pilicy strop eopiejstocenu znajduje się na wysokości 125—140 m n.p.m., a więc nieco wyżej niż w sąsiednich otworach wiem niczych. Wychodnie mogą być zatem zbudowane, przynajmniej częściw wo, z osadów młodszych, ale osadzonych zapewne bez wyraźniejszej luki sedymentacyjnej. Są to mułki łyszczykowe z przewarstwieniami pi* sków kwarcowych i utworów organicznych. Te ostatnie występują w Pacewie (J. Stawin, 1966), gdzie są wykształcone w postaci warstwy torfów miąższości 0,6 m (fig. 16) zawierających nieznaczną ilość ziant pyłku Pinus silvestris Linnaeus, Tsuga i Polypodiaceae, a także w kilku innych miejscach. Lokalnie w stropie występują zsylifikowane muły piaszczyste.

Sytuacja geologiczna opisanych osadów i ich profil litologiczny zdają się świadczyć, że należą one do niższej stratygraficznie, a więc starszej serii poziomu kozienickiego. Młodsza seria tego poziomu jest zapewne zniszczona, podobnie jak i najniższe osady lodowcowe w tym regionie. Datowanie takie jest jednak wstępne i może ulec zmianie po uzyskaniu wyników z dalszych badań profilów eopiejstocenu zawierających warstwy organiczne. Należy bowiem zwrócić uwagę, że profile typu Pace* wa wykazują znaczną analogię do niektórych profilów górnej serii części młodszej z rejonu Zwolenia.

Do eopiejstocenu zaliczono niedawno opublikowany profil w Ceteniu nad Drzewiczką na południe od Nowego Miasta nad Pilicą (A. Makowska, 1976a, B. Kosmowska-Ceranowicz, 1976). Podłoża eopiejstocenu!ni* osiągnięto, a profil osadów składa się z osadów czterech cyklów, głów-