DSC04060

I ' IIM .li i? r .Mi' i V 77

m.11 u : rriw ujŃtMn Huby l kolo Mujdumi nu |>ól nocnym nlu /.< /< mu /■/;/: ;o-c/y/uy Kolbufttowakiej, W i*(\|onio Witowu różnica w położeniu hijjno-nu irvivuym piu.-ikńw i win>w */. glu/.mni średnicy nu wet do BO cm onią-gtt 100 iu (ovi korytu WiNly nu wywokośei 175    180 do 209 m n.p.m»)i Nu

praeciw, po prawej stroi ot* Wisły, tego typu żwiry wchodzą do około 50 m niżej niż poziom korytu, co należałoby tłumaczyć obniżającymi ruchami tektonicznymi (S. Poltowicz, 1907), W rejonie Majdanu aerla żwirów o ziurnuch maksymalnej średnicy 20 cm i miąższości do 10 m spoczywa na nierównej powierzchni erozyjnej wysokości 200—230 m n.p.m, /wu v sięgają również tutaj do 90 m nad poziom współczesnego koryta Wisły. Materiał pochodzi z Karpat.

W Witowie wśród wzbogaconych w materiał odporny żwirów (fig. 23) przeważają zdecydowanie lgockie i godulskie kwarcytowe piaskowce fliszowe. We frakcji 32—128 mm ich zawartość osiąga do 94% (S. Dżułyński, J. Rutkowski, G. L. Shideler, 1974). Z innych skał występują rogowce oraz egzotykowe (prakarpackie) wapienie i granity. Te ostatnie były podstawą mylnego zaliczenia całego kompleksu do zlodowacenia południowopolskiego (R. Gradziński, R. Unrug, 1959).

Tabela 3

Wyniki analiz minerałów ciężkich z profilu osadów stokowych w Wadowicach wg M. Krysowskiej (M. Sobolewska i in., 1964)

Minerały	Udział procentowy w		warstwach
	A		C
Nieprzezroczyste	53,0	39,0	32,0
i Granat	1,6	7,3	12,0
Cyrkon	26,0	35,3	31,0
Turmalin	7,0	11,3	5,5
Rutyl	10,0	3,3	5,5
Epidot	0,6	2,0	2,0
Staurolit	0,6	1,0	2,0
Chloryt	0,6	0,6	3,0
Amfibol	0,3	—	4,0
Syllimanit	—	—	2,0
Cyjanit	—	—	1,0

A — piaskowiec fliszowy odsłonięty w tylnej ścianie odkrywki, B — piasek gliniasty z rumoszem bezpośrednio ponad torfem broru-pu, C — pył lessopodobny tworzący strop (2—3 m od powierzchni)

Analiza minerałów ciężkich wykazała, że są to niewątpliwie osady eoplejstoceńskie (tab. 3), brak bowiem amfibolu, piroksenu czy andaluzytu, które napotyka się w osadach z domieszką materiału eratycznego (M. Kucia-Lubelska, 1966; S. Dżułyński i in., 1968). W piaskach występują skorupki mioceńskich mięczaków (J. Łyczewska, 1948), ale są one obtoczone i znajdują się na wtórnym złożu. Analizy pyłkowe wykonane przez J. Oszast (S. Dżułyński i in., 1968) wykazały obecność licznych skorodowanych ziarn pyłku drzew mioceńskich (Tsuga, Carya i in.). Jedynie nieliczne nie zanieczyszczone próbki dały inne spektrum -zbiorowisk typu lasostepu (dużo Pinus i zielnych). Osady serii witow-