DSC04116

133

ił W1 |i.)'p| >KU/,VHKI

otttootoicftnefto w ultnlo

Wt

j" Csa moc ki, \ 931 •

wtoku potwierdi# w^iasS    i®

uy{

renami wycnoMru Hkm )\vuny pogl^rj (,|. Siemiradzki, ^aowikft. 1971; S. Z. Ilóżyckt, I9«7a.

972rt) o moUlwoAci Wkroeiienia \ZaZ ' ⁿ'    ^lU)Zy^CKl-

„unio nu otanar kielecki od    <^{u zlod(>wa}c(mlu połud*iowapol-

W okiwic interlaiY nraodmui ^au } P°^łlJdnlowego wschodu. yowediil do odsłonięcia spod loV—^{ma n<}^ ^*^lc) ^{Zttnlk lądol<xlu do}

u prawie całego opisywanego obszaru.

N

Fig. 45. Przekrój przez osady plejstoceńskie w Szydłówku koło Kielc (według J. Łyczewskiej 1971, na podstawie materiałów J. Czarnockiego 1950, z interpretacją wiekową L. Lindnera

— skały podłoża. Zlodowacenie podlaskie: 2 — zwietrzelina ilasto-gruzowa skał lokalnych. Zlodowacenie południowopolskie — stadiał przedmaksymalny (dolny): 3 — zwietrzelina skał lokalnych przemieszczona soliflukcyjnie, 4 — mułki ze szczątkami roślin (a — wkładki mułku lessopodobnego, b — wkładki mułku piaszczystego); interstadiał: 5 — piaski ze 2wirem skał lokalnych z nieznaczną domieszką skał skandynawskich; stadiał maksymalny (górny) — faza przedmaksymalna: fi — piaski, 7 — mułki, 8 — mułki piaszczyste, 9 — piaski ze żwirem, 10 — iły wstęgowe, 11 — mułki lessopodobne, 12 — żwiry, 13 — piaski ze żwirem skał lokalnych i skandynawskich (a — przewarstwlenia mułku), 14 — iły wstęgowe, 15 — piaski drobnoziarniste, 16 — glina zwałowa; interfaza przedmaksymalna: 17 — żwiry rezydualne; faza maksymalna: 18 — iły wstęgowe, 19 — glina zwałowa. Neoplejstocen: 20 — piaski drobnoziarniste, 21 — zwietrzelina skał lokalnych z nieznaczną domieszką rezydualnych żwirów skandynawskich'— utwór soliflukcyjny, 22 — plaski gliniaste

Jedynie w niektórych obniżeniach dolinnych, jak Bobrzy, Bobrzyczki, Nidy, Lubrzanki, Belnianki, Sufragańca i Kamionki, i to nie na całej ich długości, przetrwały płaty lodu, na które nałożyły się później masy lądolodu fazy maksymalnej, dając jeden łączny poziom gliny zwałowej stadiału maksymalnego — górnego (L. Lindner, 1977i, 1979). W strefach poza dolinnych w okresie interf azowym rozwijały się procesy ero-zyjno-akumulacyjne prowadzące do niszczenia uprzednio osadzonej gliny i podścielających ją osadów. Siadem tej działalności są przede wszystkim piaski i żwiry rezydualne (fig. 17, 44, 45) maksymalnej miąższości 10 m, średnio około 2 m. Rozprzestrzenienie ich pozwala sądzić, że stanowią one jeden cykl erozyjno-akumulacyjnej działalności wód szu-