DSC04142

				t‘t u :.u i i W'	V N Y hMitlik	t»wuei	>1 .Nil	IIC	159
nic	były J	ednuk praw		dopodohnłt	* obszarami	a kum ulu		lOjl	bardzie)
yvh ^j	i iroinloi		cwanych	najstarszyc	h tmadow	/.lodowaci		uda	środku
ik	». Na	oh:	Miarach \n	'ysuczyzn i	• pągowu cz	ęść ot	imln	iW	/.lodowa
srodk	owopo	lak	logo leży	aaawyoiaj	z luką Nit	ratygr	afle	zną	nu róż-
stara*	tych o	sac	lach, * ki	tóryoh są	zbudowane	kopa	Ino	wy	'Hoczyzny
W CO W arsiV	*e wid ►eh.	iu	alodowaci	uda po lud u Iowo polskl<		9g0, a	tuk	xe	na utwo-

W południowej n^ol Niziny Kujawskie] rozpoznano osady nazwane i »a zasypania (M, n. Baraniecka, 1959). wystcjpujłj one w obniżeniach, i izolowanych lub dolinnych, ale nic należących do syHteinu do-h' m interglacjalnej Wisły. Seria ta składa sit; z cyklicznie osadzanych utworów rezydualnych, wodnolodowcowych, spływowych i zastoisko-uwh Podobne serie zostały opisane także na innych obszarach.

IX, transgrosywnych osadów zlodowacenia środkowopolskiego zali-,_;NV toż należy kopalne moreny czołowe i kopalne stożki sandrowe opi-s.inc .■ dorzecza środkowej Pilicy (11. Ruszczyńska-Szcnajch, 1966a, b).

W dolinie dolnego Pugu zdefiniowano tzw. gliny zwałowe przedmn-ksymalne (J. Nowak, 1964, K. Straszewska, 1966b), Są to warstwy glin zwałowych raczej cienkie (w stosunku do młodszych pokładów glacjal-nych zlodowacenia środkowopolskiego), leżące poniżej gliny zwałowej paralelizowanej ze stadialcm maksymalnym. Gliny zwałowe przedma-ksymalne opisano na innych obszarach. Lożą one na osadach dolinnych o niepełnym wykształceniu serii rzecznych, na wielocyklicznych osadach zbiorników zastoiskowych, bądź wreszcie na starszych wysoczyznach pozostałych po zlodowaceniu południowopolskim.

W niektórych rejonach możliwe jest powiązanie wczesnych osadów zlodowacenia środkowopolskiego szczególnie dużej miąższości z procesami tektonicznymi, a mianowicie z synsedymentacyjnym zapadaniem sit; struktur o charakterze rowów tektonicznych, np. koło Kłodawy i w dorzeczu Widawki (M. D. Baraniecka, 1975d).

W obszarach akumulacji rzecznej w dolinach interglacjalu mazowieckiego do zlodowacenia należałoby odnieść dopiero te osady, które wykazują obecność roślinnych zbiorowisk arktycznych, prawie bezleśnych. Osady rzeczne zazębiają się lub są zastępowane stopniowo utworami zupełnie innych facji: fluwioperyglacjalnych, soliflukcyjnych, zastoiskowych, wodnolodowcowych, a wreszcie osadzają się gliny zwałowe. Leżą one powyżej organicznych osadów starorzeczy IV cyklu sedymentacji rzecznej interglacjalu mazowieckiego.

Do najstarszych osadów zlodowacenia środkowopolskiego zalicza się utwory V cyklu sedymentacji już nie czysto rzecznej, lecz rzeczno-wo-dnolodowcowo-zastoiskowej (Zabieniec, Popielżyn, Raciąż).

W dalszej kolejności stratygraficznej do zlodowacenia należą przypuszczalnie wielocykliczne osady za stoiskowe (np. Góra Kalwaria i Malinowo koło Ostrowi Mazowieckiej) oraz poligeniczne i wielocykliczne „serie zasypania”, a w końcu przedmaksymalno poziomy glin zwałowych z towarzyszącymi im osadami.

Stadiaily przedmaksymalno nie są równowiekowe z poziomami z Parkowie Mokrych i Witaszyna w podziało S. Z. Różyckiego, lecz są prawdopodobnie od nich młodsze i reprezentują okres rozwoju lądolodu w strefie o południkowej rozciągłości co najmniej 400 km. Pyloby to hardziej zgodne z podstawową cechą zlodowacenia środkowopolskiego (i in-