DSC04247

204

MIN/A H V WVITĘtH

,WANIA r »THATVfłt»AriA

Znncy,no fOKprM wopolnkip(jo, w innych Ali; iwiidoiyći śe mimi wym, dl* którego głów w tym umym oEMio < prKnkrAc/ają wyioll ■twlerdiono J# w 10711. Oaadglły Ni<

Ronieniu mu i mvtunejneh

■gul

ti'>w lessowych zlodowaciali* średfo

nadbudowujących    fatny, v/inu

ci . linii OIH

I •' t n IM HU/liii' / >wo» %\x Hwt*

yjy nieco wcześniej iui> '■ z reguły nife onoj, nu którą)

In czynienia * ^u* ni źródłom materiału dzono utwory lawowe, Mułki IM -250 m n.|).rn., u wice tuj środkowej Nidy (M. llakenberg, u Lindniyn w joziorzyskach zaporowych utworzonych rut

„kulek podparcia dolnych odcinków !^Jo1 ",^1,1P^rz** *>«• cjsajnce na nie od północnego zachodu (Niecka Wloazczowaka i NMn ł,opu„zuń„ka) many lqdolodu zlodowacenia krodkowopoUklcgo (J. H/.jn,

1978; L. Lindner, 1078 i mat. niepublikowane).

W większości przypadków wspomniane mułk) płaty lessu zlodowacenia środkowopolskicgo

oraz nifcej pow/M$, pokryte piaskami fiu*

wiopcryglacjulnymi ze wpływami kongelTiiuKcyjnymt, równik tego wis-ku. Piaski te sięgają do wysokości 280 m n.p.m. lakie ich rozprzestrzenienie nie jest równoznaczne z zasypaniem opisywanej części regonu świętokrzyskiego do togo poziomu (J. Łyczewska, 1008, 1989), lecz wskazuje na równoczesny akumulacjo w osiowych i zboczowych partiach dolin, przy zachowaniu ich nieckowatcgo charakteru, typowego dla stref oddziaływania klimatu peryglacjalnego. Dna tych dolin nawiązują do powierzchni najwyższego tarasu (V) w dorzeczu Nidy, wysokości względnej około 16—18 m (C. Radłowska, 1900; M. Hakenberg, L, Lindner, 1971). W czasie zaniku lądolodu maksymalnej fazy stadiału maksymalnego zlodowacenia środkowopolskiogo taras ten został rozcięty erozyjnie przez przepływ formujący powierzchnie; tarasu IV, którego ślady są zachowane w dolinie Nidy koło Wernik i Brzegów (M.. Ifakenberg, L. Lindner, 1971), koło Kliszowa (Z. Michalska, 1901 b) i kolo Pińczowa (C. Radłowska, 1960) na wysokości 12—15 m ponad średnim stannn rzeki.

Z przedstawionych faktów widać, że w czasie maksymalnego sta-diału zlodowacenia środkowopolskiogo region świętokrzyski dzielił się na dwie części; północną, prawie* całkowicie objętą zasięgiem lądolodu tego stadiału i południową, znajdującą się poza zasięgiem lądolodu^,f.

fnterstadiał pilicki, W regionie świętokrzyskim procesy erozyjna i denudacyjne zapoczątkowano w kataglacjulnej części maksymalnego stadiału zlodowacenia środkowopolskiogo osiągnęły pełnię rozwoju w m-terstadiale pilic kim (Pilicy według. S. Z. Różyckiego, 198 la). Podczas tego interstadiału nastąpiło znaczne nasilenie procesów wietrzeniowa--glebowych oraz odbywała się akumulacja utworów organogenicznych.

W Górach Świętokrzyskich na interstadiał pilicki przypada przede wszystkim rozcinanie powierzchni najwyższych, powstały cii w czasie zlodowacenia środkowopolskiego, tarasów dolinnych (V i IV), przy jednoczesnym formowaniu den dolinnych na coraz to niższym poziomic (L, Lindner, .19771), Poza dolinami ówczesna szata roślinna sprzyjała

rangi -interglaejału („Intergltcjgłu lu* bcufeieflgr) int#r»tadiału pil lek luj/o (A. Srodoń, um: J. Jo mik, l'Mb; A. Mukow->, >>. Kozyekl. 10781 L, Lindner. 1078; I). Ke»rnovvi;ka»Hiiffczyń*lw,

ak

K, Szc/.fjp?jnek, 1081), upoważniać mogą do uznani*

^yu1T^J'w    Ino m odrtff/io zlodowacenie

Kózyckl 0078) nazywają t^odowm^iUitn Odry"

itftdialu rnuksyrnalnciio j-lodo-któro J. if&mk o mb) I ii 7