DSC04267

IIIN/ A II V WVN'I l',l‘i IWANIA 1 h'l II AT V>IIIA » IA

IIIN/ A II V WVN'I l',l‘i IWANIA 1 h'l II AT V>IIIA » IA

nt’k, 19HB, 1071). Akumulacjo Immnuwu odbywała uli; tu głównie vy fach o uroairmlconri rzgtbie ukuł pr/.adczwartorzadowych 1 była m.....

wanu kopalni było ri

go) luli nieco późniejsze i wyraźno hi<; utworzenlern w oollnich W runu względnej wysokości 4—6 ni (A. Walczewski, I962u, 1072). Analiza pyłkowa gytii i torfów wypełniających łojki i zapadliska krasowe okolL Staszowa świadczy, że akumuiucja ich sięga ulleredu oraz atanzeco dryasu i bylu kontynuowana aż do okresu subatlantycklego (K. Szczepanek, 1968, 1971). Opinię tę potwierdza datowanie metodą ^,4C spągowy próbki torfu z profilu Czajków 2/II, której wiek określono na 11 930 + ±400 lat B. P. (K. Szczepanek, 1971). W okresie późnoglacjalnym panowała tu także erozja rozcinająca powierzchnię tarasową.

Na Płaskowyżu Jędrzejowskim oraz ograniczających go od południowego wschodu garbach: Pińczowskim i Wodzisławskim, a także w Niecce Włoszczowskiej zachowały się różne osady i formy z okresu zlodowacenia północnopolskiego (J. Flis, 1954, 1956; Z. Michalska, 196lc; J. Ły-czewska, 1968, 1969, 1971, 1972; C. Radłowska, 1966; M. Hakenberg,

L.    Lindner, 1971; I. Kaczmarska, 1973; J. Szajn, 1978). W dolinach ponownie odżyły wówczas warunki sprzyjające akumulacji fluwioperygla-cjalnej prowadzącej do wypełnienia dolin eemskich, nie wykraczającej jednak poza ich granice. W niektórych przypadkach akumulacji tej towarzyszyły spływy kongeliflukcyjne (zwłaszcza na zboczach Garbu Wodzisławskiego i Garbu Pińczowskiego). Znaczny udział frakcji pylastej w tych osadach może świadczyć o ich równowiekowości z sedymentacją lessową tego regionu (Z. Michalska, 1961c; J. Łyczewska, 1969, 1971;

M.    Hakenberg, L. Lindner, 1971).

Najlepsze przykłady wspomnianej akumulacji opisała z obniżenia chroberskiego J. Łyczewska (1969, 1971). Zdaniem tej autorki w szybiku wykonanym w Nowej Rudawie, bezpośrednio pod krawędzią kredową, występuje seria soliflukcyjna (30 m miąższości!) ze szczątkami roślin, mogąca reprezentować końcową fazę interglacjału eemskiego i najstarszy stadia! zlodowacenia północnopolskiego. Ocieplenie interstadialne tego zlodowacenia, umożliwiając przepływ w dolinie Nidy, spowodowało powstanie osadów piaszczysto-mułkowych, a kolejne ochłodzenie na początku fazy pełni przyniosło akumulację wyżej występującego lessu mułkowatego i spływów kongeliflukcyjnych zwietrzeliny kredowej, przykrytych lessem subaeralnym miąższości 10—15 m. Ocieplenie interstadialne w środkowej części fazy pełni zlodowacenia umożliwiło rozwój gleby kopalnej, a ochłodzenie w końcowej części fazy pełni przyniosło akumulację lessu stropowego (J. Łyczewska, 1969, 1971).

Ostatnie z wymienionych ochłodzeń wskutek ponownego rozwoju procesów zboczowych oraz przeciążenia rzek materiałem skalnym, w tym również pyłem lessowym, prowadziło do bardzo szybkiej i miąż-szej akumulacji zakończonej w dolinie Nidy utworzeniem powierzchni tarasu III wysokości względnej 7—8 m w rejonie Brzegów (M. Hakenberg, Ł. Lindner, 1971) i około 8 m w rejonie Pińczowa (J. Flis, 1956; C. Radłowska, 1966).

W opisywanej części regionu świętokrzyskiego okres późnoglacjalny jest wyrażony przede wszystkim kolejnym cyklem erozji i akumulacji