DSC04288

N 11,01*1 HTOCKN KARPATY 305

/n\ glacjnl (13 000    10 300 lat Innu), Okres późnego głucjułu za-

* *\| sit' na stokach słabnięciem soliflukcji, a¹ w dolinach karpackich ,iflcsy j_em aluwiów. Równocześnie wkraczały zbiorowiska leśne (l ig. i°^/Cl! -mźone z miejscowych gatunków, które w bliskich ostojach prze-* ₀kres pleniglacjalny (A. Srodoń, 1968; M. Ralska-Jasiewiczowa, j i w *^l *^N. ^ starkel, 1977a    c). Las rozszerzył swój zasięg w interfazie

_t /w. Koperowa, 1970), w allerodzie jego granica przekroczyła l>i’l ^ll n.pan., obniżając sie W młodszym dryasie do około 500—700 m n^uU (W. Szafer, 1952a, b). Był to okres zanikania zmarzliny i zmiany >i\ia wody A przypowierzchniowego na glebsze — śródpokrywowe. procesy soliflukcyjne osłabły, w klimacie kontynentalnym wzro-°\₀i_a spłukiwania i osuwisk. Pokrywy deluwiów kończą cykl sedy-

Fig. 126. Diagram pyłkowy osadów puźnego glacjału i holocenu z Tarnawy Wyżnej nad górnym Sanem (wg M. Ralskiej-Jasiewiczowej, 1980) l — mułek, 2 — torf, profil litologiczny uproszczony. AL. — allerod, MD — młodszy dryas, PL — plejstocen, HOL. — holocen; okresy: PB — preborealny, BO — borealny, AT — atlantycki, SB —¹ subborealny, SA — subatlantycki

20 — Budowa geologiczna Polski