10
W dziedzinie medycyny i farmacji: doktor (doctor), recepta (receptum), pacjent (patiens), okulista (ocu/us), dentysta (dens), nazwy lekarstw i in.
W dziedzinie fizyki, chemii i techniki: indukcja (inducere), dala radioaktywne (radius, agere), eksperyment (experimentum), reakcja (reactio), aparat (apparatus), transmisja (transmissio), motor (motor) i in.
W dziedzinie ekonomii: kredyt (credere), merkantylizm (mercari, mer-cator), komercjalny (commercium), ekspert (expertus), dystrybucja (distribuere) i in.
Zwróćmy też uwagę na terminy związane z organizacją procesu nauczania na studiach: semestr (semestris), student (studens, studiosus), egzamin (exa-men), konspekt (conspectus), audytorium (auditorium), instytut (institutum), uniwersytet (uhiyerśitas) i in.
Wiele wyrazów łacińskich spotykamy również w potocznej polszczyźnie, np.: łacińskie rzeczowniki zakończone na -a przeszły do języka polskiego bez żadnych zmian (wyjąwszy ortografię), np.: poeta, willa, kultura, persona i in., podobnie rzeczowniki zakończone na -or, np.: honor, terror, horror, doktor i in. Rzeczowniki łacińskie zakończone na -io znajdujemy w wielu polskich rzeczownikach zakończonych na -ja, np.: tradycja (traditió), akcja (actió), lekcja (lectio) i in. Natomiast rzeczowniki łacińskie zakończone na -um lub -us z poprzedzającą spółgłoską są używane w języku polskim najczęściej bez tych końcówek, np.: instrumentum, obiectum, elementum, documentum i in.
Wpływ języka łacińskiego na język polski obserwujemy nie tylko w zakresie słownictwa, ale fleksji, składni i stylu.
Z języka łacińskiego wywodzą się języki romańskie: włoski, francuski, hiszpański, portugalski, rumuński i in. Wpływ łaciny dostrzegamy również w języku angielskim, niemieckim, rosyjskim. Przyjrzyjmy się dla przykładu paru wyrazom:
j. łaciński j. francuski j. hiszpański j. wioski j. angielski j. niemiecki j. rosyjski
coOega |
collegue |
colega |
collega |
coOeague |
KoUege |
KOJinera |
colloąuium colloąue |
coloąuio |
colloąnio |
colloąuy |
Kolloąuium |
KOJIllOKBByM | |
cohimna |
collone |
columna |
colonna |
column |
KoUonne |
Kojuionua |
exemplum |
exemple |
ęjemplo |
esempio |
example |
Exempel |
3K3eMiuiap |
litterarius |
litteraire |
liter ario |
letterario literary |
liter arisch |
jiHTepaTypnuń | |
magister |
maitre |
maestro |
maestro |
master |
Meister |
Macrep |
punctum |
point |
punto |
punto |
point |
Punkt |
nyincT |
statio |
station |
est arion |
gtazione |
station |
Station |
CTailllHH |
Spróbujmy odpowiedzieć sobie na tak często zadawane pytania dotyczące sensu nauki łaciny. Trudno wyobrazić sobie badacza dawniejszej historii Polski nie umiejącego interpretować dokumentów pisanych po łacinie. Nieznajomość zaś takich dokumentów osłabia świadomość narodu, niszczy tradycję, doprowadza z biegiem czasu do wynarodowienia. A cóż powiedzieć o poloniście, który nie będzie w stanie zrozumieć wielu dzid literatury polsko-łacińskiej. Non tam praeclarum est scire Latine quam turpe nescire (Cicero).
Wymowa i akcent w języku łacińskim, Wyrazy łacińskie w j. polskim.
I.
LECTIO
PRIMA
RECITAMUS
Forma, statua, norma, littera, cera, yilla, persona, philosophla, patrla, victoria, caerimonla, comoedTa, oeconomia, poeta, fabuła, ruina, cultura, agricultura, ferlae.
Circus, circulus, philosdphus, cynicus, nervus, paedagógus, dominus, murus, arbiter, magister, ager, monumentum, documentum, fragmentum, factum, post factum, scriptum, post scriptum, vinum, manuscriptum, verbum, manifestus, maxlmus. __
Opinio, auditlo, actlo, dictlo, lectlo, occaslo, narratlo, natlo, ąuaestio, ratifo, actor, lector, narrator, amator, doctor, honor, professor, ąuaestor, victor, terror, color, aer, rarltas, carltas, rex, felix, fatalis, normalis, nationalis, rationalis, communis, stabilis, móbilis. Perpetuum mobile. Homo sapiens. Virtuti militari.
Senatus, gustus, casus, cultus, effectus, manus, aąuaeductus, portus, prospectus, intellectus, sensus, consensus.
Res publlca, spes, in spe, meridies, post meridlem — p.m.; antę meridlem — a.m.
Quo vadis? Yacat, placet, debet, deflcit.
lndicativus i imperativus praesentis activi czasowników koniugacji I — IV.
Formy podstawowe czasownika.
Ego te saluto. Tn me doces. Salutatis mc libenter. Videptus £ę et salutamus.^tu^ósu^ędę^t scribit. Studios.a yenit et iegit. Magister docet.