DSC08765 (3)

186 Wkdleta Wenerska

otwarciem na „świat niski”, stawał się głównym biegunem mocy istot nieczystych.

Nie przypadkiem także kobieta-wampir ubrana jest w złocistą suknię. Kolor złoty uosabiał największą tajemnicę ziemi, o czym już wspomniano. Funkcjonował jako symbol nieśmiertelności. Uruchamiał konotacje ze zniszczeniem, degradacją, pokusą. Wzbudzał afiliację z bajkowym królestwem zmarłych, w którym można było spotkać złote góry, drzewa i ludzi mieszkających w złotych domach. Kolor złoty był tedy pożądany w sytuacjach, w których należało się znaleźć poza granicami świata śmiertelników.

Demoniczna femina jawi się rybakowi jako istota blada i drżąca. Oto wampiry rozpoznawano po zewnętrznym wyglądzie, cielesnych atrybutach. Charakteryzowała je przede wszystkim blada cera, ukrwione, płomienne i błyszczące oczy, pozbawione jednak ciepła oraz dłonie porośnięte białym zarostem⁴².1 takie wyobrażenie wampirycznej persony najczęściej eksponowano na kartach literatury. Można dodać, iż wyjątkową bladość przypisuje się figurze kobiety drapieżnej, nieprzewidywalnej, fascynującej i przerażającej, reprezentującej „piękno niepokojące”.

Konstytutywnym elementem scenariusza odwiedzin księżniczki | wampirzycy staje się pocałunek składany na skroni rybaka. Wedle zaś powszechnych wyobrażeń wampiry najczęściej całowały swe ofiary w szyję⁴³. Z jednej strony pocałunek wampirzycy kojarzy się z utratą sił witalnych, z drugiej ma zabarwienie erotyczne. Nie dziwi fakt, iż pocałunek kobiety-wampira, nabierając wymiaru symbolicznego, oznacza śmierć moralną. Kradnie duszę i odbiera szansę na spoczynek w niebie, ponieważ ofiara albo umiera od razu, albo powiększa zastępy nie całkiem umarłych⁴⁴. Pocałunek wampi-® Por. M. Wańczowski, M. Lenart, Księga żałoby i śmierci..., 560.

⁴³    Ibidem, s. 559.

⁴⁴    Por. A. Blue, Pocałunek: od metafizyki do erotyki..., s. 136.

Ig

i*

lij

p®

Lio^

Hf|||

pj słabną,! ktoKględn pać,!pdią