DSCF5749

♦ Ferdynand Ruszczyć, Strumień w lesic, ok. 1900. (Kraków, Muzeum Narodowe)

nyni Kazimierz Przerwa-Tetmajer, w którym zestawił chwilę jego śmierci podczas wojny, w Warszawie, w 1940 roku, z hedonistyczną, przesyconą zmysłowością, kultem sztuki i piękna, atmosferą panującą w Danae...

Muzyczność w poezji Tetmajera reprezentują między innymi wiersz Cień Chopina i cykl Preludia, pochodzący z II serii Poezji. Muzyczność ta stanowi spełnienie symbolistycznego programu, głoszącego, zgodnie ze słowami Verlaine’a, z jego wiersza Sztuka poetycka (L” Art poetique): „Muzyki ponad wszystko”. Melodyj-ność, śpiewność Tctmajerowskich wierszy, częste posługiwanie się efektem monotonii, refrenów i powtórzeń, reprezentuje najlepiej słynny utwór Anioł Pański.

na dlatego, że został on przelanego Dzwony). Anioł Pań-ustroju i sugestii. Elementy ć. Motywy, które powracają 'ini, powtarzanej w określo-i, związany z nim, refrenicz->w, naznaczony smutkiem mo-

opublikowany w III serii Poezji (uwaga ta jest drukowany w serii V jako 1. część tryptyku. ski może stanowić przykład symbolistyczn krajobrazu stanowią tu poetyckie odpowie-na sposób muzyczny to: temat modlitwy Ai. nych porach dnia, również jako modlitwa za nie powracający temat dźwięku wieczornych dzsj tyw wieczoru - pory dnia, w której stopniowo mrok i mgła zacierają kontury zjawisk, co podkreśla akcentowane w filozofii Schopenhauera przekonanie, że to, co ludzie biorą za rzeczywistość, jest jedynie złudą. Z tak zarysowanego pejzażu wyłaniają się personifikacje nastrojów. Wśród ważnych, powracających w utworze tematów pojawia się jeszcze motyw wędrówki. W melancholijnym, mroczniejącym pejzażu błąka się personifikacja nastroju, Osmętnica, wędruje też ludzka dusza. „Idzie samotna dusza polem” - czytamy w wierszu. Ludzka samotność i bezdom