DSCN2383 (2)

34    Pio tr Mam 9

---------—M

miczności ORMO. Ta z nazwy ochotnicza organizacja, postanowieniami „Instrukcji o organizacji i pracy ORMO" - wprowadzonej 10 października 1951 r., została niemal w pełni zintegrowana z zawodową milicją³³. W rozwiązaniach organizacyjnych skutkowało to, nałożeniem na komendantów jednostek MO -wszystkich szczebli, odpowiedzialności za podlegające im ogniwa ORMO.

Skoncentrowany model aparatu policyjnego, w którym milicja była w pełni podporządkowana aparatowi bezpieczeństwa publicznego, funkcjonował do schyłku 1954 r. Dokonana wówczas korekta była w największej mierze następstwem tendencji występujących w ZSRR, a tym samym i w państwach pozostających w sferze jego oddziaływania; takiego ograniczenia aparatu bez- B    qj

pieczeństwa, by pełniąc dalej funkcję pierwszego strażnika systemu, nie ska- B    J

zywal na rolę ofiar, oskarżonych bądź zakładników, reprezentantów tego fl    pl

systemu, wypełniających swe funkcje zarówno w aparacie partyjnym, jak i wszystkich segmentach aparatu państwowego. Proces ten cechował się w po-    I    ₀|

szczególnych krajach odmienną intensywnością, skalą przebudowy, ino-    >jj    pl

mentem zainicjowania, a także lokalnymi uwarunkowaniami, które niekiedy    B    pl

znacząco oddziaływały na te przewartościowania.    _n-j

Ta ostatnia przesłanka była decydująca dla decyzji o zniesieniu z dniem    I    y

7 grudnia 1954 r. Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) i przekazaniu    H    j_e

jego zadań dwóm nowym organom centralnym, Komitetowi ds. Bezpieczeń-    I    J

stwa Publicznego przy Radzie Ministrów i ministrowi Spraw Wewnętrznych,    ffl    p

któremu podporządkowano pozostałe formacje policyjne, w tym milicję³*.    I    n.

W przeszłości literatura przewartościowy wała ową reorganizację, określając ja    I    zJ

mianem generalnych przeobrażeń. W istocie nie miała ona aż tak istotnego    9    a

znaczenia, bowiem jej podstawowym celem było przepoczwarzenie MBP, któ-    a

rego pilnie strzeżone struktury i metody działania, ujawnił opinii publicznej    a

zbiegły na Zachód w grudniu 1953 r, wysoki funkcjonariusz tego resortu,    H    "

płk Józef Światło³⁵. Ten doraźny ceł, a także sama istota państwa totalitarnego,    fl    ^sl

wykluczały możliwość dokonania zasadniczych przeobrażeń w aparacie poli-    9    P

cyjnym. Stąd imperium aparatu bezpieczeństwa nie zostało uszczuplone, a korekcie uległy głównie relacje między poszczególnymi formacjami policyjnymi oraz zasady kierowania nimi³⁶. W aparacie bezpieczeństwa odwołano się wówczas np. do zasady kolegialności, co miało być remedium na dyskredytowany kult jednostki.    ^c

Podporządkowanie milicji w grudniu 1954 r. nowemu organowi, ministrowi Spraw Wewnętrznych, zdezaktualizowało przyjęły niewiele wcześniej de-

“ Ochrona bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego w Polsce 1944-1988. pod red.

T. Walichnowskiego, Warszawa 1989, 8. 111.

** Dz. U. 1954, Nr 54, poz. 269, Dekret z 7grudnia 1954 r. o naczelnych organach administracji państwowej w zakresie spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa publicznego.

* O okolicznościach )cgo ucieczki oraz przekazanych za pośrednictwem Radia Wolna    ‘J    „

Europa wiadomościach mówi ciągle najszerzej praca: Z. Biażyrtskl, Mówi Józef Światło. Za kulisami bezpieki i partii 1940-1955. Była wielokrotnie wydawana, zarówno w kraju, jak i za gra-    9    p

nlcą.    .    K ■    o

» Szerzej, P. Majer, Milicja Obywatelska 1944-1957..., ». 367-383,