DSCN44781

» mAw na a%%*i nta

la*.

-<r2owniikicm «<dS <ar o) t aj łjcy m s£<; do prMrdml AuraMwAo Herberta Jaat pootraeąano « y 1 Jaat natomiast - przynnjmnlej nic n

>8 r asafai la powt^rala lut> uprzednio oki

Imlotowy. Imitując.    ■ ■ oąn wiąo -¹— I?

ia - nla i tnitujc. Bądąo wlmrunWaniJ

s *c a-ągaalam. ixlo Jat BcjrnngfS£SŁJB

	m lub
nl»>

U

■■■ ■ V?" przestaje się poja^ 'V® yrmjr kolejne zdania.l 1’ »>“<*owana aą »>erpodnd| zrfart mo±o by« krzesło, nic rJ wskasujący. Na przykt

*>^odmk»« tylko domyJInH

"    * wiąc I wymienny - stajaj

" JmJc motamy wnioskować x t|

- J««l niemal nie do wyalowid

_-    -    <*a> koAca nic mo*na pray pomocy d

^ ^{0,1 <rJŁ}->^r i^nlon I>rva dmlotAw konkretnie letrtloJącH

*Jt»y - Ł>o w sdanlach m podmiotem dom]

podmiotem byt tylko Imiesłów t>la3 iju n i ja kim. był opisywany w plern ii<r- bodący przedmiot.    co    oblekało]

garnego kwadratu, relacji «pioa aeała. ów ftnoadnriiot psycHlcsny. btóry sstukfl

-t n rr sic ucsynló wldrla lnym. znajduje ołey ^wi*^ «_CXyka - ram Be radcach naszych motMwotoi |g

i^^łsinne nub moic odziany! w Jaklekdwlc^

Iwi.fc «.-łc    J9

rinlo.     *    rscczywJ

konalary fenomenu psycn*_    najdostoonaiary    rn

JconnlHJ^---—w, ^tateomjrnn znakiem tr-w-łe d

fcoWO^.    «m wymieni^

f ** ®-ęc*owni Jc    pol^

--** ^ i?5- -L^tooL

._____ UP^

- e jrfgl

ąrwldrfa. cialaj aatrroCu «nl< n <iomydlnyn

rt mole nloolci ■1 ■ rr

Lffc

i*.**!

kmiłcm (bo Jcat opisywane rzeczownikiem odsyłającym w to przedmiotu obecnego w naturo) I ale Jut knota (bo jot potni* (mi tylko okiem wewnętrznym), Motany teraz, wnioskując i wtr. sów. w których zcAaJe ono ustąpione podatara domyślnym, po- | wwW ostatecznie: to krzesło nic Jest krzesłem. toeesmlk Jest bowiem wymienny | wybrany arbitralnie, Nie oznacza więc nic, poza jakimi Icnotnenem psychicznym. Jest przeto kroiło Herberta rzeczownikiem pozornym, bo nie odnoszącym się to żadnej rzeczy, \ Krzesło, przedmiot wymienny między wersami W i HO, powraca jednak znowu. Rzeczownik pojawia się bowiem raz Jenem « w wersie 91. Ale choć dźwięczy tik simo, Jak poprzednio, znaczy teraz - zanikły i ponownie przypomniany - nieco inaczej. At po-tąd, położony wśród zdań w trybie rozkazującym, oznaczał coś* co może i powinno zaiitniei: krzesło byk) tylko postulowane. Obecnie, pojawiając sło w zdaniu zapisanym w trybie modlitewnym, oznacza coś, co Już zaistniało. Wers 91 mówi:

prosimy wypowiedz o krzesło

Krzesło zostało więc - tak przez kształt zdania, Jak ł przez błagalny wykrzyknik <o» - uwznioślonc: a to uwznłoślenie Jakby udało apewnió temu przedmiotowi znikłiwemo i zamiennemu fi Istnienie pewne, intensywne, wyraziste. Proces uwzaośtaa krwb rozpoczął się zresztą nieco wcześniej. Już w wenie 79 zostało ono określone Jako «piękne a bezużyteczne* (epitet ton znaczy zapewne dwukrotnie: wyraża bowiem, Jak dę zdaje, przekonanie Herberta

0    bezużyteczni dzieła sztuki, i jednocześnie izoluje przedmiot sztuki od wszystkich szalenie użytecznych, służących do siedzenia krzeseł świata przedmiotowego). A wers 90 to piękne i bezużyteczne krzesło przyrównał do katedry w puszczy. Proces uwznioślenia

1    beatyfikacji kontynuowany był i wówczas, kiedy krzesło zniknęło i stało się podmiotem domyślnym i zamiennym. Wersy 97 i 91 opisywały bowiem znikniony przedmiot w toku litanijnym:

cichsze od aniołów

dumniejsze od królów

prawdziwsze nli wieloryb

Wen 91, krzesło ostatecznie uwznioflający 1 uświęcający, nadaje terno przedmiotowi nowe znaczenie. A nawet: nowe znaczenia. Km-sło. stając się przedmiotem świętym i stając się wspólnym przedmiotem modlitwy - zwróómy uwagę ni po raz pieńmy pojawia-W się w poemacie czasownik w liczbie mnogiej: .pŃsmy. -