DSCN6343 (Kopiowanie)

34 '*** Biologia - n?p<tvii».«..

podobna do fotosyntezy roślinnej, występuje jednak pewna zasadnicza różnica. Jeżeli u sinic zablokować zdolność wykorzystywania wody jako reduktora, wówczas nadal są zdolne do fotosyntezy lecz wykorzystują (jak bakterie) siarkowodór jako źródło elektronów (por. rozdz. 5.2.3).

Drugim bardzo ważnym procesem fizjologicznym jest wiązanie azotu atmosferycznego pizez liczne gatunki sinic (Anahena, Nostoc. Cylindrosperma i in.); umiejętność tę poza sinicami posiadają jedynie bakterie (por. rozdz. 5.3.5.5). Również większość pozostałych procesów życiowych sinic przypomina analogiczne procesy u bakterii. W stanie anabiozy sinice (w postaci przetrwalnikónj mogą przetrwać długie niesprzyjające okresy, np. suszy.

Sinice - obok bakterii - należą do najstarszych znanych na Ziemi organizmów; znajdowanoje już w wykopaliskach z okresu ery archaicznej.

Sinice zamieszkują przede wszystkim wody słodkie. Niekiedy rozmnażają się tak intensywnie, że tworzą “zakwity” wody: przybiera ona wówczas niebieski bądź zielony kolor i staje sią nieprzeźroczysta. Takie “zakwity” mogą być groźne dla życia ryb: duża liczba glonów wprawdzie w dzień wytwarza znaczne ilości tlenu, ale w nocy (gdy nie ma fotosyntezy) tlen zużywa, zubożając zbiornik wodny. Poza tym glony mogą wydzielać do środowiska substancje toksyczne. Sinice z rodzaju Trichodesmium, zawierające w swych komórkach czerwony barwnik (fikoeiyttynę), w czasie masowych pojawów w Morzu Czerwonym sprawiają, iż woda tego morza staje sią intensywnie czerwona. Niektóre sinice żyją w takich warunkach, w jakich żadne inne autotrofynie są w stanie przeżyć, np. w gorących źródłach i gejzerach. Odgrywają często pionierską rolą przy zasiedlaniu nowych, jeszcze nie ożywionych środowisk. Niektóre gatunki sinic żyją w ścisłej symbiozie z grzybami; współżycie to jest tak dalece posunięte, że ani grzyb, ani sinica nie mogą żyć oddzielnie i powstaje nowy organizm - porost. W okolicach, gdzie rozmnażanie sinic jest bardzo intensywne, używa się ich jako nawozu do użyźniania pól i plantacji. W krajach Dalekiego Wschodo niektóre gatunki mają znaczenie jako pokarm dla ludzi.

Sinice wraz z autotroOcznymi jednokomórkowcami łączy się do dziś w grupę plonów. Jednak ^la|?ⁿfn^{a n}*^{C m}°^^e    współcześnie uważana za jednostkę systematyczną (zawiera w sobie bowiem

tak odległe budową organizmy, jak prokariotyczne sinice i eukariotyczne zielenice), lecz raczej a grupę środowiskową.

7-4. Nadkrólestwo: Jądrowe Superregnum (Imperium): Eukaryota

Nadkrólestwo to tworzą organizmy różnej wielkości: od mikroskopijnych jednokomórkowców po największe znane na świecie rośliny i zwierzęta.

Wspólną ich cechą jest budowa komórkowa, przy czym każda z komórek posiada jądro oddzielone otoczką jądrową od cytoplazmy, system błon wewnątrzplazmatycznych i otoczone tymi błonami wyspecjalizowane organele, tak jak to przedstawiono opisując komórkę w rozdz. 4.2.

7.4.1. Cykle rozwojowe

Organizmy rozwijają się bezpłciowo oraz/lub płciowo (por. rozdz. 6.1 i 6.2). U podłoża rozmnażani* bezpłciowego leży - jak pamiętamy - podział mitotyczny komórek, zaś mejoza - prowadząca * redukcji liczby chromosomów - umożliwia np. powstanie haploidalnych gamet, które następnie htc-^J się w diploidalną zygotę.

jak

Jednakże organizmy eukariotyczne, bardzo zróżnicowane, mogą bytować w środowisku w»®' _osobniki diploidalnc (czylidiplonty). jak i haploidalnc (haptoiity). Okres irwunin organum*"*