DSCN7382 (2)

12* iMMt    *r»ń* ratzti

Drgnęła » grobie i mówi Spalarń tylko, nic zmarła!

* Razem, razem, odrzućmy grobnych głazów ot tatki — Pter.zi precz' — Ach, widne już oblicze tej Matki!

2.

Wstaje ze tnu matznego, a chwiejąca i blada,

Niby spojrzeć się bot — a uśmiecha się rada; jakże wicie jej obce! i nie wszystko poznaje —

•« te dwa morza — to twoje, i te grody, i kraje!

Prędzej, prędzej, mech biedna o swych dzieciach się dowie — Krwi! krwi! z zył wszystkich na jej szczęście i zdrowie!

3.

Wiele było goryczy między braćmi rodnemi,

Hprrt my wiedli o ziemię, spadkobiercy bez ziemi;

" Najprzód ziemię odzyszczem, potem stanie zagroda,

A w zagrodzie swoboda - gdzie swoboda, tam zgoda! Karmę w ramię, ty Lachu, ty Rusinie serdeczny *—

W bój! w bój! a błyskaj jak miecz jeden dwusieczny!

4.

To na tumy, na wiary nas bezładni! ład stary: ^m Ki<> dziś w Polskę nie wierzy, ten bez stanu i wiary!

Nas niewola zrównała a nadzieją my spolni,

Nazywano nas różnic - my nazwiemy się: wolni!

Karnię w ramię herbowni, izraelscy, siermiężni —

W bój! w bój! my jedni, jeśli wszyscy orężni!

w Mesjanlstytzna zapowiedź zmartwychwstania Polski (Święta)) przez ogólnonarodowe powstanie.

5.

³³ Z potępionych przez naród dziś niejeden rozpacza —

W górę serca i czoła! Polska wszystkim przebacza!

Do nas, bracia zbłąkani, do naszego tu łona,

Na czas smutku i grzechów niech zapada zasłona!

Przodem, przodem, na sławę rwij się, dziatwo niesławy — ³⁰ W bój! w bój! tam zmyje plamy wasze chrzest krwawy!

6.

W polskiej Wierze kto wytrwa, ten zwyciężył i dopiął;

Co nam stanie zawadą — w gruz niech idzie i popiół! Miłość naszym orężem, lecz gdzie zdrada lub opór,

Tam nam miłość w jad przejdzie — oręż zmieni się w topór! ⁵⁵ W pochód, w pochód, a wszystko, co dziś stanie przed nami — W proch! w proch! się zatrze pod milionów nogami!

7.

O ty, Polsko, o nasza! przez pokutę natchniona,

My ha tarczach cię wzniesiem krzycząc światu: To Ona! To zwiastunka miłości, gwiazda szczęścia dla ludów,

⁴⁰ To królowa bez koron, wiecznych ofiar i trudów. Naprzód, naprzód, anielska, nasza apostolska —

Bóg, Bóg, Bóg z nami! tam, gdzie walczy Polska!

w. 37-42 Kontynuacja mcsjanistyczncj myśli o wyzwolonej Polsce, dzięki której rozpocznie się nowa epoka „szczęścia dla ludów”.