DSCN8105

Zmiany lustrzane

Ptyęcie zmian lustrzanych, używane często przez osoby interpretujące EKG, odnosi >ię do obrazu w cłwócb odprowadzeniach „pa i rżących" na len sam ■w u / przeciwległych stron. Weźmy np. elektrody A i B na Rycinie 15-13. Ohio . obserwują" (o samo zdarzenie dokładnie w tym samym czasie. Rejestrują jednak zapisy, które znacznie różnią się od siebie. Czy wiesz, dlaczego lak się dzieje?

Zacznijmy od elektrody A. Gdy „patrzy" ona przez „okno" elektrycznie obojętnej strefy zawału, rejestruje jedynie niezrównoważony wektor z prze ciwiegłej ściany. Powstaje zatem zalamek Q, ponieważ wektor ten jest

Rycina 15-13

ROZDZIAŁ -1 B • ŚWIEŻY ZAWAŁ MIĘŚNIA SERCOWEGO

skierowany w stronę przeciwną do elektrody. Następnie e\ckvioda pozostałe wektory tworzące zespół QRS, a później bardziej dodatni obszaru uszkodzenia, który powoduje uniesienie odcinka ST. ZaUmek T odwrócony ze względu na zaburzenia repołaryzacji w obszarach nkdnkwKTiu i uszkodzenia.

Natomiast elektroda B „widzi" zbliżający się do niej nierównoważnny wektor i zapisuje go w postaci wysokiego zalamka R. Następnie rejestruje strefę niedokrwienia i uszkodzenia w postaci obniżenia odcinka $T i dodatniego zalamka T. Jest to zatem lustrzane odbicie tego, co „widzi" elektroda A. Zmiany w odprowadzeniu znad ściany przeciwległej do obszaru objętego zawałem są lustrzanym odbicietn obrazu rejestrowanego w odprowadzeniu znad obszaru zawału.