DSCN9077

9

II (•MMMMMI jnfcM* aumlimdńMpflhMmwjrtmpipmi hMimBiuąąiuM* •■pii t>|)ai(^ Mb LXVBl*i

NmmmI mifuiw sama9MMM «* traadi matkmM nfcMhfiigwK egłcA

IM* npNp^MlI^Mwlp^ XIV* *f^rf|lta

i*i<inif.irwplwri miin~*----n—'#cii u*roriytto»    —\---lr~^Ł'“‘~ tego

mśmm WaarfUi|iiwi^MWM^|^i^liira|iM«a^|ri(|^ ■HhmflmMig>mM^^,ÓbmC®*M.UljmiMmjrmmMpcami|U*ąk>m|mj'óąMiBiW|P Hkńp ub xxnu (JCIXI4 iyp20 Bp iAXXXVDLM.^f2l np ui> XX12.LXX4 ftpU tato XXMUI. typ 25 tato XXtIMO,LVU.7.iypl) ufe LXM,t,LXVtt,I Ityp 26 np afc XX.H>. LOU-2. LVt* ryp2? nxp> mb ULb.%UV,!2.Qrf 2S ub XXIV.lt SęnrujjrTT

liiiiiriiiMiinniin rwiriT*^¹'*----------^A~~ ^L^~ i^łT-----1—*—    —i

ttófmglmy SwcKSic pięwio maja &&ejgńłm£ nae/ytua typów 30*34, Sątatocwifiite zreply gnpemj o irnrtwrTti wyktmóm 10*13 cm i ki^fdi kcatafl. Ta ostawia oecfti fcm ■wąpninm /antka wyodrębnionej szyjki, « efekcie 0x90 parna wylew hifwIwOw (fWff*fbTtliawi) li na ar (lyplfr np ub LXUI,5. LXiXB: typ 32 ap ub LXUCk* ł. ryp 33 np lab XX 13; XXIV, I, UY.IS; typ 34: np lab LV1.5: L!X M.U. 1X1) NąpwmhąiihłwMji ak nar ij ■■ łrpwinn 1 nhfrnnn na łrntr Yrrpr gmń 1 n> trmrli nófłnrh są najmłodszym cierne piem rozwojowym smych naczyń kuchennych o kulistych dnach Pojawiają się stosunkowo późno. Większe ich ilości rcjedrcmano mc wcześniej niż w trzocun ćwierćwieczu czemastcgo stulecia. 1 z pewnością użytkowane były w wieku XV Sądząc po formach naczyń, z nich bezpośrednio wywodzą się wypalane na czerwono 1 szkliwione wewnętrznie naczynia na trzech nóżkach znajdowane licznie w Kołobrzegu w warstwach nowożytnych.

Oprócz opisanych powyżej cech. omawianą grupę typów wyróżnia również inna kompozycja mas garncarskich schudzanych domieszką o dominacji drobnoziarnistego piasku, podczas gdy przy produkty innych garnków kulistych stosowano najczęściej domieszkę o średnio-i drobnoziarnistej granulacji. Wyjątkiem pod tym względem są datowane na 2 poi XIII w. duże okazy garnków, których grubość ścianek przekraczała nawet 1 cm. Domieszka schudzająca glinę używaną do ich produkcji, szczególnie w partiach den składała się również ze średnio- i gruboziarnistych frakcji piasku i tłucznia (np. najstarsze okazy garnków typów 12-14).

Naczynia na trzech nóżkach wywodzą się bezpośrednio z garnków o kulistych dnach. Najwcześniejsze powstawały niewątpliwie przez proste dolepianie do garnków uch i nóżek. Garnki kuliste pojawiają się w Kołobrzegu już w warstwach najstarszych, datowanych na 3 ćw. XIII w., natomiast metryka najwcześniejszych grapenów wydaje się nieco późniejsza. Określenie momentu pojawienia się garnków na trzech nóżkach na podstawie samych form naczyń może być zawodne. Bardziej pomocna jest analiza występowania nóżek Spośród 1 kilkuset znalezionych sztuk, większość wystąpiła w kontekstach datowanych na 2 gol. XIV i r XV w.. a nieco mniej w pierwszej połowie XIV w. Zaledwie kilkanaście odkryto w zespołach z końca XIII w., co potwierdzałoby sugestie o upowszechnianiu się tej formy naczyń dopiero w wieku XIV.

Wykonywane z jednego kawałka gliny nóżki, owalne lub okrągłe w przekroju poprzecznym, mają wysokości w granicach 3-5 cm W jednym przypadku naczynie opierało się na krótkiej nóżce o wysokości około 1 cm.

Klasyczne średniowieczne grapeny zaopatrywano w jedno lub dwa taśmowate ucha 1