we) (r] w języku polskim, uwulame (języczkowe) |Rj w języku niemieckim.
Idt: Essen 1967.
Spółgłoska kakuminalna t Spółgłoska cerebralna Spółgłoska retrofleksyjna f Spółgłoska cerebralna Spółgłoska supradentalna f Spółgłoska cerebralna Spółgłoska zwarto-szczelinowa f Afryka ta Sprawcze zachowanie f Zachowanie sprawcze Sprawność
ang. akill; franc. (to) performance; niem. (die) Fertigkeit; rot. (ipnonoaf.
Termin spotykany w tradycyjnej dydaktyce ogólnej, odpowiadający mniej więcej pojęciu f nawyku. Oznacza on osiągniętą poprzez ćwiczenie dobrze opanowaną f umiejętność, umożliwiającą osiąganie odpowiednich efektów przy stosunkowo zmniejszonym wysiłku. ’ Sprawności językowe
ang. language skills; franc. performance t ImguirtUpuf, niem. Sprachfertigkeiten; ras. lingvisłićeskie isprawnosti.
Cztery podstawowe f sprawności (rozumienie audy-tywne, mówienie, czytanie, pisanie) stanowiące cel nauczania f metodą audio-lingwalną. Rozumienie audytyw-ne i czytanie zaliczane są do tzw. sprawności re« ceptywnych, natomiast mówienie i pisanie określa się jako sprawności produktywne.
Lit: Anderson 1950/51; Lado 1961:18, 204 (niem. 1971), 1964 (niem. 1967:75 n.); Prejbisz 1973/74, 1976, I976a; Rusiecki 1979; Walsb 1966.
Sprawności produktywne t Sprawności językowe Sprawności receptywne t Sprawności językowe Sprowokowana reakcja t Respondent
Stosowane językoznawstwo f Językoznawstwo stosowane
Stosunki paradygmatyczne f Relacje paradygmatyczne Stosunki syn tagmatyczne f Relacje syn tagmatyczne
Struktura
ang. atructure: franc. (la) structure; niem. (die) Struktur; ros. struktura.
Wewnętrzna organizacja f systemu, suma relacji zachodzących pomiędzy jego elementami. Kilka substancjalnie różnych systemów może mieć tę samą strukturę (t Izomorfizm).
Terminy, system i struktura są stosowane intuicyjnie w wielu naukach, jednakże jak dotąd nie posiadają one ogólnie przyjętej definicji. Zostały one upowszechnione przez f psychologię postaci, wywierając znaczny wpływ na różne nauki m. in. i na językoznawstwa, t Praska Szkoła Lingwistyczna, f Struktura językowa, f Sti ukturalizm językoznawczy. N v
Lit.: Hjelmslev 1949 (ang. 1953), 1947; Tomaszewski 1968:73. Struktura głęboka
deep struciure; franc. (la) structure profonde; niem. (die) Tlafenstruktur; ros. glubotcaja struktura.
Niekoniecznie reprezentowana przez ciąg dźwiękowy abstrakcyjna struktura zdania, określająca jego znacze-n*e (Chomaky 1966a:588). Wprowadzone pierwotnie