DSC
15 (14)

Jerzy Starnawski

1'alhowicie ócz współpracy J. Kleinera wyszła cz. 2. tomu XII (1963). \Y«rH\ ivlko nadmienić, że w powojennej edycji doszedł „plan fragmentu dramatu" $vu skllli o którym nie myślał redaktor edycji przedwojennej, gdy; ten „ostatni pomysł dramatyczny” Słowackiego otrzymał omówienie obs-crno piorą Jarosława Maciejewskiego w r. 1955.1 tego badacza zaprosił tcs.c.o J, Kleiner do współpracy, powierzył mu właśnie ów tekst⁵⁹. Tom uttfsacaąey ostatnie nie wydane za życia poety teksty i fragmenty poetyckie i dramatyczne zachował już tylko nazwisko J. Kleinera w karcie tytułowej iako redaktora, zresztą we współpracy z Wł. Floryanem. I nie Kleinera ręką, lec; Kuźniara, w pewnej mierze także Floryana, opracowane zostały w t. XVI-XYM (1972-1975) nie ogłoszone za życia poety rapsody Króla-Ducha. Wydanie A?rW wszystkich w wielu tomach początkowych stanowiące dzieło J, Kleinera zostało doprowadzone do końca w 18 lat po jego śmierci dzięki rzetelnej pracy redakcyjnej wymienianych tak często Floryana i Kuźniara: Bibliografię opracowaną przez Hahna doprowadzili do szczęśliwego końca po jogo Śmierci: Kazimierz Hahn-Tarchalski i Halina Gacowa.

II

Monografia Juliusz Słowacki. Dzieje twórczości ukazała się w pierwszym wydaniu w latach 1919-1927; tomy I i II były dwukrotnie wznawiane, tom Ul jednokrotnie, tom IV wznowienia nie otrzymał. W tej sytuacji podstawą reedycji dla tomów 1-11 stanowi wydanie 3. (1924, 1925), dla tomu III wydanie n (1928, rte* 1927), dla tomu IV — jedyne wydanie (1927).

W ydawca kieruje się z jednej strony tym, by tekst J. Kleinera pozostał nic skażony i iadna myśl uczonego nie doznała modyfikacji, z drugiej strony myśli o tym. by nauka polska otrzymała z reedycji jak największą korzyść. by skonfrontować wyniki wielkiego dzieła J. Kleinera z współczesnym stanem naszej wiedzy o Słowackim. Przyjęte założenia determinują następującą metodę postępowania:

l. Ibkst główny J. Kleinera podaje się tak, jak został wydrukowany, włączając jedynie w odpowiednich miejscach uzupełnienia dodane w ostatniej chwili przy końcu poszczególnych tomów z wskazaniem przez autora miejsc.

'* t\\r. J. Maciejewski: Ostano potays; dramatyczny Juliusza Słowackiego. Plan Jramatu „Xv* .-rem” „Pamiętnik Literacki* 1954, R. 45, z. 2, s. 355-384; przedr. w: V Macreicwskt. ó'ł.*t.ucki te ITwlhąafcw.... s. 201-229.

i

2.    Moderniz omyłki druku.

3.    Rewizji ge lami wszystkimi w w gdzie idzie o teksty się konieczny. J. KI dzić, lokalizował q doświadczenia wyd; Nie było w latach ] w cytowaniu. W wy odcinku uczonego.

4.    Przypiski s dług dzisiejszej non pierwszy rzut oka w graficznych. W ten s

5.    Tytuły rozc wygody czytelników

6.    Autor (zm. i zrewidował w liczny* cji wypowiedzianych gu lat sześćdziesięci modyfikacje w tekści adekwatne wobec jeg pełne (możliwe byłob sadziłoby pracę komj Rozłączenia, utworu, wiersz do matki. Nie ków rozprawy pt. H „Króla-Ducha” z 1947 dakcji pierwotnej: nie o ustaleniu układu dz kompozycję dzieła. P: osobnej rozprawy o Ai literatury polskiej R. Pil (L. Bernacki) miał do < grafii, jak i studium ] otrzymało od autora ks

Literatura przed uściśliła niejeden fakt.