DSC
33 (8)

•    Wschodnią paralelą w pewnym alchemieznym trnktnclc chińskim Je*t „krążenie światła" R. Wilhelm | C.G. Jung: Pas Gehcimnis der poi-drr. Plute. 1929

⁴ „Cuirnj puk” odnosi się do jednej z poprzednich wizji, w której c-'ornp orzeł unosił zloty pierścień. Cala U wizjo omówiono Jest w: Psy-cholopte und Alchemie, 1052, s. 280 i nast., Ges. Wcrkc, t. 12. purngr. 307 I nest

•    Por. przyp. 7. s. 1PH nin. wyboru.

•    W. Pudge: Osłrłs and rhe Fpyptłan Ucsurrection, I, s. 3; The F.gyp-uar, pook oj fhe Dead (fncsimile). 1809, ryc. 5. W pewnym mnnuskrypcie z VII stulecia (Gcllone) ewangeliści przedstawieni su z głowami.symbolizujących ich zwierząt, podobnie w innych tekstach.

^f Przykład w: Dos Gehcimnis der poldentn PlUtc, 1929.

•    Karl Dawa-Samdup: Shrichakrasambh&ra Tantra, ed. Arthur Avalon, 1919.

•    Abbć Joseph Delocotte: Gutllaume dc DiffUllcvUle, Trois Romans-Poi-mes du X/V-» siacie, Parls 1932.

*• Duch św. Jest sprawcą vtriditas. Patrz niżej. ⁿ Platon: Timaios.

»* U Gerardusa Dorneusa znajduje się również przedstawienie przecina-jących się nawzajem ! przeciwstawnych kolistych figur: mianowicie z jed-nr. strony kolistego systemu trójcy, a z drugiej — diabelskiej próby stworzenia w tasnrgo systemu. Dorncus powiada więc: „Notnndum porro, centrum esse unarlum. et circulum eius esse ternarium, quicquid nutem in-arritur inter centrum, et indusam Intrnt monarchiom, pro binario haben-dum est. sive circulus alłus... aut quaevis nlia figura sit" („Następnie należy zauważyć, że centrum Jest jednią, a Jego kolisty obwód trójnią, wszystko zaś, co wdziera się między obwód i centrum i wkracza w zamkniętą Jednolitą ich domenę, należy uważać za dwójnię, bez względu na to, czy Jeet to inny krąg... czy też jakaś (geometryczna) figura innego rodzaju"). Diabeł mianowicie próbował także sfabrykować qunsi-cyrkiel i narysować rurr. system kolisty, co mu się jednak (z określonych powodów) nie udało, na koniec bcwicm stworzył tylko „figura serpentis dupllcis cornua crijentis, et inde monomachiac regnum dirłsum In sc ipsum" („postać podwójnego węza z czterema rogami i dlatego rozdartą wewnętrznie Jed-nolitą domeną walki"). Jako binarius in persona nie mógł diabeł stworzyć nic innego. (Dc Duello, w: Thratrum Chcmlrum, 1602, vol. I, s. 547). Diabeł jako naśladowca, tmppH, występuje już w alchemii Zosimosa (Berthdot: Alch. Crccs, III. XI.IX. P. Por. ukzc: C. Schmidt. Pistis So-phM. 1925.

^M Swoialjnn spotkaniem „trzech" i „czterech" Jest alegoria Marii z trze-mężczyznami v piecu ognistym, gdzie pojawia się czwarty, rozumiany Jako Chrystus — u Wernhcra vom Niederrhein; patrz Salzer: Dic Sinnbil-d*r und Brtworte Manens, 1886, s. 21 1 nast.

7 dz cyt., a. 66 i nast.

Patrz R. Kialar: Weltenmantcl und Himmelsiclt, 1910, I, s. 85 i nast-

«• Patnt: E. Zeller: Dl* Phllosophl« der Grtechen, III, II, s. 120. Według Archytma dusza Jest kołem lub kulą.

»» Patrz: Inwokacja w Aktach Tomasza. (O.R.S. Mcad: Fragments o1 a Fa\th Forgotten, 1931. s. 422). Por. dalej: „sedes sapientlae** (Litania Lore-tańska) l fragmenty z Sentencji czytane w święta maryjne (Sentencje 8.

». 32—*33).

*• U gnostyków czwórca Jest zdecydowanie żeńska. Patrz: Ireneusz: Adv*rsvs Haereses. I, cap. XI.

'• O. Koepgen: Die Gnosis des Christentums, 1939. s. 194.

*    Patrz: Psychologischc Typen, 1921. Definicje „Seele” l „Scelcnblld". (Patrz także: .4ion, 1951, s. 25 1 nast.. Ges. Werke, t 9, II. paragr. 19).

*    Szczególnym przypadkiem Jest tzw. „funkcja niższa”. Patrz: Psycholo-gische Typen. 1921. Definicje. (Patrz także: Ałon, 1951, s. 22 l nast, paragr.

13 1 nast).    ,

“ Ogólnie znany przez swą książkę: Das Naturgesetz in der Gtiftancctt. Leipzig 1889. Cytat pochodzi z Jego Broszury Das Beste in der Welt.

ⁿ Patrz: Ireneusz: Adeersus Haereses, I, XXV, 4. wg E. Klebba, 1912,

*. 76. Także: G.R.S. Mcad: Fragments, s. 231. Podobny tok myśli znajduje się w Płstis Sophia (patrz: C. Schmidt: Pisfłs Sophia, 1925, s. 215).

^u Preuschen: Antllegomcna, 1901, s. 44 l 139.

*    W buddyzmie tybetańskim kolory związane są z cechami psychicznymi (cztery formy mądrości). Zob. mój komentarz do: W.Y. Evans-Wcntz: Das Tlbetanlsche Totenbuch.

^H Patrz: Psychologlsche Typen. Definicje: „Symbol”.

" Krzyż oznacza także kamień graniczny między niebem a piekłem. Jeśli postawiony jest w środku kosmosu z wyciągniętymi na wszystkie strony ramionami. (Por. J. Kroll: Gofr und Hdlle, 1932, s. 18, 3). Podobną, centralną pozycję w kosmosie ma takie tybetańska mandala, która wznosi się ku niebu dokładnie w środku spoczywającego nad piekłem królestwa ziemskiego (co da się porównać z półkolistymi stupami — buddyjskimi świątyniami — z Sanchi w Indii). To samo stwierdzałem wielokrotnie w indywidualnych mandalach, które w górnej części reprezentują jasny, w dolnej zaś ciemny świat, lub też wrastają w te światy. W „odwróconym oku” czy „zwierciadle filozoficznym” Jakob Bochme (40 Fragen von der Seele) daje podobny przykład.

“ Zob. ilustracje w: C.G. Jung: Ober Mandalasymbolik, w: GesfalMn-gen des Unbewussten. 1950.

*    „Aktywna imaginacja” jest terminem technicznym, który odnosi się do opracowanej przeze mnie metody uświadamiania sobie treści nieświadomych. (Por. Dic Beziehungen zwischen dem Ich und dem Unbeu>usstcn. 1950, s. 176 i nast. Ges. Werke. t 7, paragr. 366 i nast Zum psycholoci-schen Aspekt der Korc-Figur w: G.C. Jung i K. Kerenyi: Finfiihmng in das Wesen des Mythologie, 1951, s. 288 i nast. Mysterium Comunctionis, 1956, II, s. 267, 304. 307 i nast).

*    Co do psychologii mandall, patrz mój komentarz do: Das Geheimnts